Mήπως σας θυμίζει το εθνικό ολυμπιακο μεγαλείο του 2004
“Εφκαριστούμε Ελλάντα- Εφκαριστούμε Ατήνα”;
—————————————————————————-
Μια ανακοίνωση της αναρχικής κομμουνιστικής νοτιοαφρικάνικης οργάνωσης ZACF για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2010 στη Νότια Αφρική:
Το Αναρχικό Κομμουνιστικό Μέτωπο Ζαμπαλάζα είναι εναντίων της υποκρισίας της κυβέρνησης να παρουσιάσει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου FIFA 2010 ως ευκαιρία για να ανέβει το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο των κατοίκων της Νότιας Αφρικής και της ηπείρου γενικά. Είναι ξεκάθαρο πως αυτή η “ευκαιρία” είναι το συμφέρον του παγκόσμιου και τοπικού κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης της Νοτίου Αφρικής. Το αθλητικό αυτό γεγονός θα έχει άσχημες επιπτώσεις για τους φτωχούς και την εργατική τάξη της Νοτίου Αφρικής, κάτι που έχει αρχίσει να φαίνεται ήδη.
Η κυβέρνηση ξόδεψε τεράστια χρηματικά ποσά σε υποδομές και στάδια που δεν θα ξαναγεμίσουν ποτέ, κι αυτό ενώ η ανεργία είναι στο 40% και υπάρχει απίστευτη φτώχεια. Τα τελευταία πέντε χρόνια οι εργαζόμενοι φτωχοί έχουν εκδηλώσει πολλές φορές το θυμό τους με πάνω απο 8.000 διαμαρτυρίες ζητώντας στέγαση και βασικές υπηρεσίες. Το γεγονός πως η κυβέρνηση προτιμά να ξοδεύει χρήματα για αθλητισμό δείχνει την αποτυχία του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου και της οικονομολογικής ιδέας οτι “αν κερδίζουν πολλά οι πλούσιοι, κάτι θα πέσει και στους φτωχούς” (trickle-down economics) ενώ στη πραγματικότητα δε γίνεται τίποτε άλλο παρά να αυξάνει η φτώχεια παγκοσμίως. Παρότι έλεγε άλλα στο παρελθόν, τώρα η κυβέρνηση άλλαξε ρότα λέγοντας οτι το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν είναι κερδοσκοπικό [1].
Η Νότια Αφρική χρειάζεται επειγόντως υποδομές, ειδικά για δημόσιες μεταφορές που σε ορισμένες πόλεις όπως το Johannesburg δεν υπάρχει καθόλου. Το τρένο Gautrain που ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 8 Ιουνίου (για το Παγκόσμιο Κύπελλο) είναι η μεγαλύτερη ειρωνεία: σε μια χώρα που η πλειοψηφία χρησιμοποιεί καθημερινά ιδιωτικά μικρά λεωφορεία-ταξί σε άσχημη μηχανολογική κατάσταση για μετακινήσεις μεταξύ πόλεων, το Gautrain προσφέρει γρήγορη σύνδεση του Johannesburg με τη Pretoria αρκεί να έχουν να πληρώσουν το ακριβό εισιτήριο. Η ιδιοκτήτρια εταιρία των αεροδρομίων της Νοτίου Αφρικής (ACSA) έχει ξοδέψει δισεκατομμύρια για αναβαθμίσεις των αεροδρομίων της, όπως έχει κάνει και η ιδιωτικοποιημένη εταιρία εθνικών οδών (SANRAL) για να εγκαταστήσει νέα δίκτυα διοδίων, ενώ όλα αυτά τα έργα δεν βοηθούν τους φτωχούς.
Οι δήμοι προσπαθούν να ομορφύνουν τις πόλεις καθώς η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει τη πραγματικότητα. Πάνω απο 15.000 άστεγοι άνθρωποι και παιδιά του δρόμου έχουν κλειστεί σε ιδρύματα μόνο στο Johannesburg, και στο Cape Town ο δήμος έδιωξε χιλιάδες φτωχών απο καταλήψεις στέγης πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο δήμος του Cape Town προσπάθησε ανεπιτυχώς να εκδιώξει 10.000 κατοίκους του Joe Slovo απο τα σπίτια τους για να τους κρύψει απο τουρίστες, και αλλού κάτοικοι εκδιώχθηκαν για να γίνει χώρος για στάδια και πάρκα αναψυχής ενώ δίπλα υπάρχουν σχολεία με σπασμένα παράθυρα και παλιά κτίρια.
Αν και πολλοί Νοτιοαφρικανοί δεν υποστηρίζουν το Παγκόσμιο Κύπελλο, άλλοι πέφτουν θύματα εθνικιστικής προπαγάνδας που κρύβει το πραγματικό πρόσωπο του τσίρκου που λέγεται Παγκόσμιο Κύπελλο. Κάθε Παρασκευή είναι η “αθλητική Παρασκευή” όπου το “έθνος” παροτρύνεται (και τα παιδιά στα σχολεία εξαναγκάζονται) να φοράνε μπλουζάκια Bafana-Bafana. Βλέπεις σημαίες στα αυτοκίνητα, ανθρώπους να μαθαίνουν το χορό Diski που χορεύεται στις εκδηλώσεις για τους τουρίστες, και καταναλωτές να αγοράζουν κουκλάκια με τη μασκότ Zakumi.
Όποιος μένει σκεπτικιστής μπροστά σε αυτά ονομάζεται αντι-πατριωτικός, κάτι που το είδαμε όταν ζήτησαν απο τους απεργούς του σωματείου των Νοτιοαφρικανών εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς (SATAWU) να επιστρέψουν στη δουλειά τους “για λόγους εθνικού συμφέροντος” [3]. Ενώ ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας έχουν χαθεί το προηγούμενο έτος, οι φανφάρες της κυβέρνησης οτι το Παγκόσμιο Κύπελλο δημιούργησε 400.000 θέσεις εργασίας είναι θρασείς. Οι θέσεις που δημιουργήθηκαν είναι ως επι το πλείστον επισφαλείς καθώς γίνονται με Συμβόλαια Ορισμένου Χρόνου και με εργαζομένους που δεν είναι οργανωμένοι σε σωματεία και πληρώνονται λιγότερα απο τον ελάχιστο μισθό.
Πέρα απο τη καταστολή των σωματείων, τα κοινωνικά κινήματα επίσης έχουν δεχτεί την εχθρότητα του κράτους, καθώς έχει απαγορέψει ανεπίσημα όλες τις συγκεντρώσεις κατά τη διάρκεια των αθλητικών γεγονότων. Μάλιστα ίσως αυτή η απαγόρευση να υπάρχει ήδη απο τη 1η Μαρτίου. Σύμφωνα με τη Jane Duncan:
Μια γρήγορη έρευνα που έγινε τη τελευταία εβδομάδα στους δήμους που φιλοξενούν εκδηλώσεις του Παγκόσμιου Κυπέλλου δείχνει οτι έχουν απαγορευτεί οι συγκεντρώσεις. Σύμφωνα με το δήμο του Rustenberg “συγκεντρώσεις δεν γίνονται λόγω του Παγκόσμιου Κυπέλλου”. Το ίδιο είπε και ο δήμος της Mbombela. Το δημαρχείο του Cape Town λέει συνεχίζει να δέχεται αιτήσεις για συγκεντρώσεις αλλά αυτό “μπορεί να είναι πρόβλημα” κατά τη διάρκεια των αθλητικών εκδηλώσεων. Οι συγκεντρώσεις απαγορεύονται απο την αστυνομία στους δήμους Nelson Mandela Bay και Ethekwini [4].
Παρόλο που το σύνταγμα βαφτίζεται “προοδευτικό” δεν προστατεύει την ελευθερία και την ισότητα, και αυτές οι απαγορεύσεις είναι εξόφθαλμα εναντίων του συνταγματικού δικαιώματος συνάθροισης και ελευθερίας του λόγου. Ωστόσο τα κοινωνικά κινήματα στο Johannesburg, μαζί με το Φόρουμ Εναντίων των Ιδιωτικοποιήσεων δεν το βάζουν κάτω τόσο εύκολα,και κατάφεραν να πάρουν την άδεια να διαδηλώσουν τη πρώτη ημέρα του Παγκόσμιου Κυπέλλου με τη βοήθεια του Ινστιτούτου Ελευθερίας του Λόγου. Δυστυχώς η διαδήλωση εξαναγκάστηκε να γίνει τρία χιλιόμετρα μακρυά απο το στάδιο όπου δεν θα λάβει τη προσοχή των ΜΜΕ που φοβάται η κυβέρνηση.
Όχι μόνο το κράτος καταπατά άγρια τους φτωχούς και κάθε εκδήλωση ενάντια στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ζωγραφίζοντας μια εικόνα της Νοτίου Αφρικής με τα χέρια της ανοιχτά σε όσους έρχονται στα ακριβά ξενοδοχεία της, αλλά το κάνει αυτό υπό τις οδηγίες της νόμιμης εγκληματικής αυτοκρατορίας του Sepp Blatter που ονομάζεται FIFA (και σωστά το Κοινωνικό Φόρουμ Durban την ονομάζει THIEFA, δηλαδή κλέφτρα). Όχι μόνο αναμένεται να κερδίσουν 1,2 δις Ευρώ μέσα στο 2010, αλλά έχουν ήδη κερδίσει πάνω απο 1 δις από τα δικαιώματα στα ΜΜΕ.
Στα στάδια και στις περιοχές γύρω απο αυτά που δόθηκαν στη FIFA για όσο διαρκούν τα αθλητικά γεγονότα (χωρίς φορολογία, ουσιαστικά δημιουργώντας περιοχές υπο τον έλεγχο της FIFA όπου οι φόροι και άλλοι νόμοι του κράτους δεν ισχύουν) αλλά και στους δρόμους προς τα στάδια έγιναν εκκαθαρίσεις όσων πουλούσαν προϊόντα που δεν έκδιδε η FIFA καθώς και όσοι κατοικούσαν σε καταλήψεις στέγης κοντά στους δρόμους που οδηγούν στα αεροδρόμια.
Η FIFA, ο ιδιοκτήτης του εμπορικού ονόματος του Παγκόσμιου Κυπέλλου και παρόμοιων προϊόντων έχει μια ομάδα 100 δικηγόρων που ψάχνουν σε όλη τη χώρα για μη-εξουσιοδοτημένα προϊόντα. Αυτά τα προϊόντα κατάσχονται και οι πωλητές τους συλλαμβάνονται παρόλο που οι περισσότεροι Νοτιοαφρικανοί (και γενικά σε όλη την ήπειρο) αγοράζουν ανεπίσημα προϊόντα καθώς πολύ λίγοι έχουν τα χρήματα που απαιτούνται για τα επίσημα μπλουζάκια. Επίσης η FIFA έχει κλείσει το στόμα των δημοσιογράφων αφού τους απαγορεύει να λένε αρνητικά πράγματα για αυτήν, κάτι που καταργεί την ελευθερία του τύπου [5].
Η μεγάλη ειρωνεία είναι πως κάποτε το ποδόσφαιρο ήταν το άθλημα της εργατικής τάξης. Η επίσκεψη στο στάδιο ήταν φτηνή και εύκολη για τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να ξεχάσουν τη μιζέρια της ζωής τους κάτω απο την εξουσία του αφεντικού και του Κράτους. Σήμερα το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και το Παγκόσμιο Κύπελλο δίνουν υπέρογκα κέρδη σε μια μικρή ελίτ (που ξοδεύει δισεκατομμύρια εν καιρό παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης) και απαιτούν πληρωμή για να βλέπουμε ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές. Το ποδόσφαιρο έτσι έχει χάσει τον εργατικό του χαρακτήρα και έχει εμπορικοποιηθεί.
Ο Μπακούνιν κάποτε είπε “οι άνθρωποι πάνε στην εκκλησία για τους ίδιους λόγους που πάνε στη ταβέρνα, για να ξεχάσουν τη μιζέρια τους, να φανταστούν για λίγα λεπτά οτι είναι ελεύθεροι και χαρούμενοι”. Ίσως μέσα σε αυτό το πανηγύρι με σημαίες και τυφλό εθνικισμό μπορούμε να προσθέσουμε το άθλημα αυτό ως μια παράμετρο της εξίσωσης που κάνει να φαίνεται ευκολότερο να ξεχνάς παρά να παίρνεις ενεργά μέρος στη μάχη ενάντια στην αδικία και την ανισότητα. Υπάρχουν όμως πολλοί που παίρνουν μέρος, και η εργατική τάξη, οι φτωχοί και οι οργανώσεις τους δεν είναι τόσο ευάλωτες στα ψέμματα όσο θα ήθελε η κυβέρνηση. Από τις προσωρινές καταλήψεις στέγης γύρω απο τα στάδια μέχρι τις μαζικές διαδηλώσεις και τις απεργίες, με άδεια ή χωρίς, παρά τις κατηγορίες “έλλειψης πατριωτισμού” και τις απαγορεύσεις της ελευθερίας του λόγου, εμείς με πείσμα θα κάνουμε τις φωνές μας να ακουστούν για να δείξουμε τις τρομακτικές ανισότητες της κοινωνίας μας και τα παιχνίδια που παίζονται παγκοσμίως εναντίων των ζωών αυτών πάνω στους οποίους χτίζονται και τελικά θα καταστραφούν.
Κάτω το Παγκόσμιο Κύπελλο!
Phansi state repression and divisive nationalism! (κάτω η κρατική καταστολή και ο εθνικισμός!)
Phambili the people’s struggle against exploitation and profiteering! (ζήτω ο αγώνας των ανθρώπων ενάντια στην εκμετάλλευση και το κέρδος!)
