[Στις 22 Δεκεμβρίου 2008, γυρίζοντας βράδυ στο σπίτι της, η Κωνσταντίνα Kούνεβα, καθαρίστρια στον ΗΣΑΠ και αγωνιζόμενη συνδικαλίστρια, δέχτηκε επίθεση απίστευτης βιαιότητας με βιτριόλι από αγνώστους. Την περιέλουσαν με το οξύ και την ανάγκασαν να το καταπιεί!
Έίχαν προηγηθεί απόπειρες δωροδοκίας αλλά και ωμές απειλές δολοφονίας από τα αφεντικά της, τη δουλεμπορική εταιρία ΟΙΚΟΜΕΤ του κρατικοδίαιτου «επιχειρηματία» Οικονομάκη.]

Από τις 22 Δεκέμβρη ως τώρα, η Κωνσταντίνα συνεχίζει να δίνει τη δυσκολότερη μάχη της ζωής της. Έχοντας ζήσει κατ’ επανάληψη στο όριο μεταξύ ζωής και θανάτου, κι έχοντας υποστεί πολλαπλές επεμβάσεις –με τελευταία εκείνη της 25ης Μαρτίου, κατά την οποία απέκτησε νέο οισοφάγο (από κομμάτι του στομαχιού της)- σήμερα εξακολουθεί ν’ αγωνίζεται χωρίς να έχει χάσει το θάρρος της…

Οι φωνητικές χορδές της έχουν μπει σε φάση ίασης κι όταν η νοσοκόμα κλείνει την οπή της τραχείας, η Κωνσταντίνα μιλάει. Το ένα της μάτι είναι εντελώς ανύπαρκτο, μα με το άλλο, μετά από πολλές επεμβάσεις, η Κωνσταντίνα έχει καταφέρει να διακρίνει πράγματα.

Παρ’ ότι η παραμορφωμένη της όψη δε θυμίζει διόλου το ωραίο της πρόσωπο, υπάρχει κάτι, μια αδιόρατη έκφραση που κάνει όσους την ήξεραν να την αναγνωρίζουν. Ίσως η αύρα της γαλήνης που ανέδιδε πάντα και συνεχίζει ν’ αναδίνει, να είναι αυτό που σ’ όσους τη γνωρίζουν, την καθιστά αναγνωρίσιμη.

Λίγα λεπτά κοντά της φτάνουν για να νιώσει κάποιος πως κάθε της δευτερόλεπτο είναι αγώνας: ν’ αναπνεύσει, να ζήσει.
Μα σαν αρχίσει να μιλάει κάτι εξαιρετικό συμβαίνει: ξεχύνεται μια σκέψη καθαρή, βαθιά, διαυγής που αντί να την έχει τσακίσει η επίθεση, αυτή συνεχίζει πιο δυνατή να λέει τα πράγματα με τα’ όνομά τους, χωρίς φτιασίδια και υποχωρήσεις, και ταυτόχρονα αισθαντικά, με την τρυφερότητα που χαρακτηρίζει την καθαρή συνείδηση.

Η Κωνσταντίνα συνεχίζει μέσα στην απλότητά της να είναι εξαιρετικά οξύνους, εμβριθής κι απολύτως αξιαγάπητη. Αν δεν είχε επιζήσει, πιθανόν θα γινόταν σύμβολο των αδικημένων που τολμούν να αντιστέκονται και να αγωνίζονται. Τώρα που ζει, είναι κάτι παραπάνω: είναι σύμβολο εκείνων που αφήνουν πίσω τους τις ψευδαισθήσεις της αλλοτριωμένης καθημερινής ζωής που όλους μας καταδυναστεύει, κι οδεύουν σταθερά προς την κατάκτηση της καθαρής αντίληψης των πραγμάτων.

Τώρα πια που είναι η Κωνσταντίνα σε θέση να επικοινωνεί με το ευρύτερο περιβάλλον, είναι ίσως και ώρα να λάβει συγκεκριμένα μηνύματα συμπαράστασης από όλους εκείνους που κατανόησαν τι σημαίνει η στάση της απέναντι στη ζωή, πριν και μετά την επίθεση. Κάθε τίμια κουβέντα, κάθε αληθινή λέξη, είναι για ‘κείνη τροφή ψυχής.

Την Κωνσταντίνα τη χρειαζόμαστε και μας χρειάζεται. Είναι κοντά σε όσους και όσες παλεύουν και μας θέλει δίπλα της…

Έμπρακτη αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και σε όλους όσους αγωνίζονται ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα!

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Νέας Φιλαδέλφειας