Είμαστε όμως εδώ για να διαταράξουμε την ησυχία σας και να σας σηκώσουμε από την ζέστη του καναπέ σας προς όφελος της διαλεκτικής και της επικοινωνίας για τις φλεγόμενες μέρες που ζήσαμε. Μην μας κλείνετε την πόρτα ούτε το στόμα. Έτσι κι αλλιώς η ιστορία απέδειξε περίτρανα ότι αργά ή γρήγορα τα παιδιά σας/μας/τουςθα βγουν στο δρόμο και θα επαναστατήσουν (στην χειρότερη θα μας πάρουν με τις πέτρες!)

Στις 5-12σκοτώθηκε ένας 15χρονοςαπό ειδικό φρουρό στην περιοχή των Εξαρχείων. Έκτοτε η Αθήνα φλέγετε κυριολεκτικά και μεταφορικά. Τα μυαλά μας φλέγονται. Οι ψυχές μας βράζουν. Τι θα γίνει αύριο; Ως που θα πάει όλο αυτό; Η εξέγερση που ακολούθησε το γεγονός του τραγικού χαμού και έχει γενικότερο χαρακτήρα επανάστασης και διεκδίκησης στοιχειωδών (πλέον) δικαιωμάτων συνεχίζεται και πρέπει να συνεχίζεται!

Έτσι μας έφερε εδώ σ’ ετούτη την κατάληψη όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί πρέπει να πάψουμε να είμαστε θεατές σε ένα κωμικό θρίλερ που δεν διαλέξαμε ούτε το σενάριο ούτε την σκηνοθεσία. Ο αγώνας πλέων αντικατοπτρίζει ένα γενικότερο κλίμα αλλαγής. Βιώνουμε όλοι το ίδιο σκηνικό φθοράς απαξίωσης και εξαθλίωσης. Από την (από)κατάσταση της ανάπηρης παιδείας και των 700 ευρώ έως την δολοφονία και την ταπείνωση (από τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης ) του φίλου, γιου, συμμαθητή, φίλου, κλπ αλλά πάνω απ’ όλα 15χρονου Γρηγορόπουλου.

Για όλα αυτά είμαστε εδώ και θα είμαστε εδώ (ακόμη και εκτός πνευματικού κέντρου).

Τις τελευταίες μέρες ακούστηκαν και γράφτηκαν πάρα πολλά για τη δολοφονία
του 15χρονου Αλέξανδρου και για την άμεση αντίδραση που προκάλεσε.
Κάποιοι μιλούν για μεμονωμένο περιστατικό ή για υπερβολική-απαράδεκτη-
αφελής αντίδραση καταφέρνοντας να εξοργίζουν περαιτέρω παρά να πείθουν.
Άλλοι πάλι λένε ότι η πλειοψηφία των ‘οργάνων της τάξεως’ είναι απλώς δημόσιοι
υπάλληλοι που επίσης αμείβονται με 800 ευρώ εκτελώντας το υπηρεσιακό τους
καθήκον. ‘Τι φταίνε και αυτοί που κάποιος άρρωστος πήρε το’ όπλο του και έφαγε
ένα παιδί;’, λένε..
Αυτό που δεν κατανοούν όσοι συμμερίζονται τη άποψη αυτή είναι ότι δεν
ενοχλείσαι τόσο από το άτομο πίσω απ’ τη στολή αλλά από τη θέση που η πολιτεία
του έχει δώσει. Σκέφτεσαι ότι ο εκάστοτε μπάτσος, ΜΑΤατζής ή ειδικός φρουρός
επέλεξε τη θέση αυτή αλλά ταυτόχρονα δεν ανέλαβε και τις πολλαπλές ευθύνες του
(δηλ. την άμεση προστασία όλων των πολιτών). Αντίθετα –εφόσον το καθήκον το
επιβάλλει – έχει αποδειχτεί στο παρελθόν αλλά και τώρα ότι νομιμοποιείται να σε
γεμίσει χημικά…μώλωπες…σφαίρες το άλλο λεπτό.
Και όλα αυτά περνούν απ’ το μυαλό σου, απορείς, θυμώνεις και εν τέλει
εξοργίζεσαι. Λες ότι καθένας από αυτούς είναι –με την ευγενική υποστήριξη της
πολιτείας- εν δυνάμει δολοφόνος. Και για καθέναν από αυτούς θα βρίσκονται
πάντοτε ορισμένοι που θα χτυπιούνται επικαλούμενοι κάποια εξωφρενική
παρεξήγηση.
Και τότε προσπαθείς να ξεσπάσεις μα σε ρωτάνε: ‘Τα Ι.Χ. και τα περίπτερα τι
φταίνε;’ Αυτά ίσως δε φταίνε σε τίποτα. Αλλά ελάχιστα σε ενδιαφέρει. Η βία εξάλλου
έμμεσα ή άμεσα έγινε καθημερινή κοινωνική πρακτική όπως και η καταπίεση.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός και ο ρατσισμός. Τα δάνεια, οι κάρτες και το ασφαλιστικό.
Η βαθμοθηρία και το ότι πρέπει να μπεις στο πανεπιστήμιο παρ’ όλη την έλλειψη
παιδείας Όλα αυτά φθείρουν ψυχικά και πνευματικά τον καθέναν από εμάς. Σειρά
τώρα έχει η αντίδραση σε όλο αυτό τον εξαναγκασμό.
Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα είναι ο φόβος που έχει δημιουργηθεί στους
πολίτες. Ναι μεν η πλειοψηφία κατακρίνει τα όσα συνέβησαν αλλά συνεχίζει να τα
διαβάζει ή να τα βλέπει στην τηλεόραση. Φοβούνται να κατέβουν στο δρόμο.
Να συμμετέχουν ενεργά. Αποθαρρύνουν και τα παιδιά τους λέγοντας ότι είναι
επικίνδυνο ή ακόμα χειρότερα μάταιο.
Όμως κανένα δικαίωμα ή ελευθερία δεν θα είχε αποκτηθεί αν η ανθρωπότητα
πορευόταν με το αίσθημα του φόβου ή της ματαιότητας .Ο καθένας μπορεί να
συνδράμει στην αλλαγή των κοινωνικών δομών. Για να συμβεί όμως αυτό
απαραίτητη είναι η συλλογική δράση μέσω της συνειδητοποίησης της ατομικής
ευθύνης που ο καθένας έχει. (Ευθύνη όχι μόνο για την ασχήμια της κοινωνίας αλλά
κυρίως για την μεταβολή της ασχήμιας αυτής). Η συλλογική δράση και η άμεση
επαφή μέσω του διαλόγου είναι άλλωστε και ο βασικός στόχος της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ Ν. ΦΙΛ/ΦΕΙΑΣ.

>> Γενική Συνέλευση: Πέμπτη 18/12 8:30 μμ στο Πνευματικό Κέντρο Ν.Φ.
>> Συνέλευση πραγματοποιείται καθημερινά στις 8:30 μμ.

ΑΠΟΨΕΙΣ…

Τις τελευταίες μέρες ακούστηκαν και γράφτηκαν πάρα πολλά για τη δολοφονία
του 15χρονου Αλέξανδρου και για την άμεση αντίδραση που προκάλεσε.
Κάποιοι μιλούν για μεμονωμένο περιστατικό ή για υπερβολική-απαράδεκτη-
αφελής αντίδραση καταφέρνοντας να εξοργίζουν περαιτέρω παρά να πείθουν.
Άλλοι πάλι λένε ότι η πλειοψηφία των ‘οργάνων της τάξεως’ είναι απλώς δημόσιοι
υπάλληλοι που επίσης αμείβονται με 800 ευρώ εκτελώντας το υπηρεσιακό τους
καθήκον. ‘Τι φταίνε και αυτοί που κάποιος άρρωστος πήρε το’ όπλο του και έφαγε
ένα παιδί;’, λένε..
Αυτό που δεν κατανοούν όσοι συμμερίζονται τη άποψη αυτή είναι ότι δεν
ενοχλείσαι τόσο από το άτομο πίσω απ’ τη στολή αλλά από τη θέση που η πολιτεία
του έχει δώσει. Σκέφτεσαι ότι ο εκάστοτε μπάτσος, ΜΑΤατζής ή ειδικός φρουρός
επέλεξε τη θέση αυτή αλλά ταυτόχρονα δεν ανέλαβε και τις πολλαπλές ευθύνες του
(δηλ. την άμεση προστασία όλων των πολιτών). Αντίθετα –εφόσον το καθήκον το
επιβάλλει – έχει αποδειχτεί στο παρελθόν αλλά και τώρα ότι νομιμοποιείται να σε
γεμίσει χημικά…μώλωπες…σφαίρες το άλλο λεπτό.
Και όλα αυτά περνούν απ’ το μυαλό σου, απορείς, θυμώνεις και εν τέλει
εξοργίζεσαι. Λες ότι καθένας από αυτούς είναι –με την ευγενική υποστήριξη της
πολιτείας- εν δυνάμει δολοφόνος. Και για καθέναν από αυτούς θα βρίσκονται
πάντοτε ορισμένοι που θα χτυπιούνται επικαλούμενοι κάποια εξωφρενική
παρεξήγηση.
Και τότε προσπαθείς να ξεσπάσεις μα σε ρωτάνε: ‘Τα Ι.Χ. και τα περίπτερα τι
φταίνε;’ Αυτά ίσως δε φταίνε σε τίποτα. Αλλά ελάχιστα σε ενδιαφέρει. Η βία εξάλλου
έμμεσα ή άμεσα έγινε καθημερινή κοινωνική πρακτική όπως και η καταπίεση.
Ο κοινωνικός αποκλεισμός και ο ρατσισμός. Τα δάνεια, οι κάρτες και το ασφαλιστικό.
Η βαθμοθηρία και το ότι πρέπει να μπεις στο πανεπιστήμιο παρ’ όλη την έλλειψη
παιδείας Όλα αυτά φθείρουν ψυχικά και πνευματικά τον καθέναν από εμάς. Σειρά
τώρα έχει η αντίδραση σε όλο αυτό τον εξαναγκασμό.
Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα είναι ο φόβος που έχει δημιουργηθεί στους
πολίτες. Ναι μεν η πλειοψηφία κατακρίνει τα όσα συνέβησαν αλλά συνεχίζει να τα
διαβάζει ή να τα βλέπει στην τηλεόραση. Φοβούνται να κατέβουν στο δρόμο.
Να συμμετέχουν ενεργά. Αποθαρρύνουν και τα παιδιά τους λέγοντας ότι είναι
επικίνδυνο ή ακόμα χειρότερα μάταιο.
Όμως κανένα δικαίωμα ή ελευθερία δεν θα είχε αποκτηθεί αν η ανθρωπότητα
πορευόταν με το αίσθημα του φόβου ή της ματαιότητας .Ο καθένας μπορεί να
συνδράμει στην αλλαγή των κοινωνικών δομών. Για να συμβεί όμως αυτό
απαραίτητη είναι η συλλογική δράση μέσω της συνειδητοποίησης της ατομικής
ευθύνης που ο καθένας έχει. (Ευθύνη όχι μόνο για την ασχήμια της κοινωνίας αλλά
κυρίως για την μεταβολή της ασχήμιας αυτής). Η συλλογική δράση και η άμεση
επαφή μέσω του διαλόγου είναι άλλωστε και ο βασικός στόχος της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ Ν. ΦΙΛ/ΦΕΙΑΣ.

>> Γενική Συνέλευση: Πέμπτη 18/12 8:30 μμ στο Πνευματικό Κέντρο Ν.Φ.
>> Συνέλευση πραγματοποιείται καθημερινά στις 8:30 μμ.

Πληροφορίες για τις κινητοποιήσεις:
• www.athens.indymedia.org
• katalipsinf@blogspot.com

Ενάντια στα (παρα) κρατικά σκυλιά που δολοφονούν με σφαίρες και αποφάσεις.
Μαζί με μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενους, συνταξιούχους.

Ενάντια στην απάθεια που μας καθηλώνει.
Μαζί με τους γειτόνους μας.

Ενάντια στην παραπληροφόρηση των Μ.Μ.Ε.
Μαζί με όλους όσους δεν αντέχουν τη φίμωση.

Κατάληψη πνευματικού κέντρου Ν. Φιλαδέλφειας

Αυτοματα κινητοποιειται ετεροκλητο, οργισμενο πληθος ανθρωπων πραγματοποιωντας μαζικες συγκρουσεις στην Αθηνα, αλλα και σε ολη την Ελλαδα, αποδεικνυοντας οτι δεν ειμαστε μια νεκρη κοινωνια. Οι συγκρουσεις συνεχιζονται και τις επομενες ημερες με πιο γενικευμενο χαρακτηρα εχοντας ως στοχους αστυνομικα τμηματα, κρατικους και καπιταλιστικους στοχους.

Η δολοφονια του Αλεξη αποτελεσε την αφορμη, τον κινητηριο μοχλο σε μια ηδη υπαρχουσα οργη, η οποια συσσωρευοταν και καταπιεζοταν στην καθημερινοτητα μας:
Στους χωρους εργασιας μας, στα σχολεια μας, στη θητεία μας, στην οικογενεια μας, στη ζωη μας.

Ο λογος ειναι οτι το κοινωνικο αυτο “φαινομενο της εξεγερσης” εχει αντικτυπο οχι μονο στους αντιεξουσιαστες οπως καθημερινα λεγεται στα ΜΜΕ, αλλα κυριως στους μαθητες, συνομηλικους του δολοφονημενου Αλεξη, οπως και σε διαφορους νεολαιους, ανενταχτους, πολιτικοποιημενους και μη, εργατες, φοιτητες, μεταναστες και γενικοτερα σε οποιον βιωνει την καθημερινη αφαιμαξη απο τη συγχρονη κοινωνια.

Μια κοινωνια εκμεταλλευσης, της εξαθλιωσης, του ρατσισμου, της ανεχειας, του σεξισμου, της βιας σωματικης και ψυχολογικης, η οποια καλλιεργειται και αναπαραγεται απο την εκαστοτε εξουσια και τους πολυμορφους φορεις της με στοχο να ελεγχει τις αναγκες και τις επιθυμιες μας σε ολο το φασμα της καθημερινοτητας μας.

Επισης γινεται λογος για “τυφλη βια” επικαλουμενη το θανατο του 15χρονου μαθητη, επιχειρωντας ετσι να καταδικαζεται καθε επιθετικη ενεργεια απεναντι στις αρχες, στην αρχουσα ταξη. Ειναι που καθημερινα επιβαλλεται αμεσα και εμμεσα, απο διαφορους κρατικους και κοινωνικους φορεις, η “καλοπροαιρετη” συνειδηση του οτι το να εξεγειρεσαι ειναι παρανομο και συνεπως αδικο και ανηθικο, μιας και η λογικη της κατεστημενης αστικης δικαιοσυνης λειτουργει προς οφελος τους.

Μεσα απο ενα καταιγισμο διαφημισεων και διαστρεβλωσεων, καθηλωνεται ο ανθρωπος σε ενα καναπε, σε μια δουλεια, σε ενα σχολειο, διατηρωντας παθητικη και αμετοχη σταση απεναντι στα κοινα αλλα και στην ιδια του τη ζωη.

Η ζωη και η συνευρεση των ανθρωπων στο δρομο, η διαδηλωση και η αντιδραση επιχειρειται να σπιλωνονται απο την ιδεα της δηθεν ματαιοτητας του τυπου “και τι θα καταφερεις αν πας στην πορεια;”.

Απο την αλλη μερια οι δυναμεις καταστολης σε αγαστη συνεργασια με τα Μεσα Μαζικης Εξημερωσης , τρομοκρατουν και προσπαθουν μεσω βιας, ξυλοδαρμων, συλληψεων, παραπληροφορησης, να συντηρειται παντα η λογικη “ο φοβος φυλαει τα ερμα”.

Στο δρομο γεννιουνται οι συνειδησεις.

Ο λογος της καταληψης του πνευματικου κεντρου ειναι να δημιουργησουμε μια εστια αντιπληροφορησης σε αντιπαραθεση με τη συμβατικη,κατεστημένη ενημέρωση, αλλα και ένα σημείο αναφοράς, συνεύρεσης ανθρώπων με στόχο την κοινωνική και πολιτική ζύμωση με πρακτικέςαυτοοργάνωσης και συνδιαμόρφωσης, αντιπαλεύοντας τον ιδεολογικό πόλεμο που εξαπολύεται «από τα πάνω».

Εμείς είμαστε αυτοί που μεταφέρουμε και ταξινομούμε τα δεματά και τις άχρηστες πληροφορίες τους, που σερβίρουμε τα γεύματα τους, που χτίζουμε τα σπίτια τους, που στηρίζουμε εξαναγκαστικά τη σάπια ζωή που με τόσο ζήλο αναπαράγουν και ποτέ δεν ποθήσαμε.

Να κάνουμε τα όνειρα μας πράξεις.

Να γίνουμε εφιάλτες στα όνειρα τους.

Να οπλίσουμε τις επιθυμίες μας.

Οι Κοινωνικοί Αγώνες δεν είναι

ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ

ΟΥΤΕ ΝΟΜΙΜΟΙ

είναι ΔΙΚΑΙΟΙ

και πάνω απ’ όλα:

ΕΦΙΚΤΟΙ
(αρκεί να το πιστέψουμε όλοι μας)

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ

ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΝΕΑΣ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ