All posts by strouga

[Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)] Στη Ν. Φιλαδέλφεια να φωνάξουμε δυνατά. Πόλεμο στον πόλεμο των καπιταλιστών!

Στη Ν. Φιλαδέλφεια διεξάγεται σήμερα μια κρίσιμη κοινωνική και πολιτική αναμέτρηση. Με αιχμή τον αγώνα για την υπεράσπιση του Άλσους της πόλης από τα ληστρικά επενδυτικά σχέδια του μεγαλοκαπιταλιστή ιδιοκτήτη της ΑΕΚ Μελισσανίδη -που πυροδοτήθηκε εκ νέου από τις παρακρατικού  τύπου επιθέσεις εναντίον του αυτοδιαχειριζόμενου κοινωνικού χώρου «Στρούγκα» και της λαϊκής συνέλευσης Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας στις 25 και 27 Φλεβάρη 2017-, δύο κόσμοι έχουν λάβει θέση μάχης ξεδιπλώνοντας δύο διαμετρικά αντίθετες στρατηγικές για την περιοχή. Η μία, φορέας της οποίας είναι ο κόσμος του κράτους και του κεφαλαίου είναι σαφής: οικοδόμηση με κάθε μέσο ενός σύγχρονου γηπέδου ποδοσφαίρου στην περιοχή με στόχο την ανάπτυξη  των καπιταλιστικών προϊόντων που ονομάζονται «ΑΕΚ» και «ελληνικό ποδόσφαιρο», κλείσιμο των δομών ταξικής αλληλεγγύης και κοινωνικής αυτοοργάνωσης, εκφασισμός της κοινωνικής ζωής, εξάπλωση των φαινομένων λουμπενοποίησης και κοινωνικού κανιβαλισμού, μετατροπή της Ν. Φιλαδέλφειας σε ένα χαμηλής αισθητικής διασκεδαστήριο εντατικής και πειθαρχημένης εργασίας. Με άλλα λόγια, η ριζική αλλοίωση των ιστορικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών της πόλης και τελικά, η κοινωνική και πολιτική της μετάλλαξη: από μια προσφυγική γειτονιά με ισχυρό το λαϊκό προλεταριακό στοιχείο και έντονες τις προοδευτικές, δημοκρατικές αναφορές, σε μια γειτονία περίκλειστη για το κοινωνικό και εργατικό κίνημα, σε μια γειτονιά el dorado καπιταλιστικών και μαφιόζικων δραστηριοτήτων. Στρατηγική απόλυτα συμβατή βέβαια, με τη γενικότερη αστική στρατηγική εν μέσω κρίσης, την οποία συμπυκνώνει η ανελέητη επίθεση στις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές κατακτήσεις, που με αιματηρούς αγώνες κέρδισε τις προηγούμενες δεκαετίες το εργατικό- λαϊκό κίνημα. Η υποτίμηση λοιπόν των όρων επιβίωσης της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ως αναγκαίος όρος για την υπέρβαση της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου, προσδιορίζει και στην περίπτωση της Ν. Φιλαδέλφειας –όπως προσδιορίζει και στην περίπτωση των Εξαρχείων, των Σκουριών ή της Κερατέας παλαιότερα- το χαρακτήρα και τον τελικό σκοπό της εκεί ασκούμενης κρατικής πολιτικής. Υπό αυτήν την έννοια, τόσο το περιεχόμενο μιας έκφρασης της πολιτικής αυτής –όπως είναι η σχεδιαζόμενη ανέγερση γηπέδου με τους όρους που θέτει ο Μελισσανίδης- όσο και η αντίδραση σε αυτή δεν μπορούν να ειδωθούν έξω από τον ταξικό τους καθορισμό. Ως αντιπρολεταριακή, αντικινηματική αιχμή από τη μια, και ως προλεταριακή κινηματική αντίσταση από την άλλη.

Και αυτή ακριβώς η αντίθεση ταξικών συμφερόντων γίνεται ακόμα πιο ευκρινής, αν αναλογιστούμε ποια πρόσωπα και ποιες δυνάμεις βρίσκονται αντιμέτωπες σήμερα στη Ν. Φιλαδέλφεια. Από τη μια, ο ιδιοκτήτης της ΑΕΚ Δ. Μελισσανίδης, τυπικό δείγμα αυτού που η ΕΟ 17Ν αποκαλούσε λούμπεν μεγαλοαστική τάξη, ένας καπιταλιστής, η επιχειρηματική δραστηριότητα του οποίου θα λέγαμε ότι συμπυκνώνει όλα τα χαρακτηριστικά του ελληνικού καπιταλισμού και ειδικότερα του εφοπλισμού, ως καπιταλισμού παρασιτικού, μαφιόζικου, κρατικοδίαιτου.  Ο συγκεκριμένος καπιταλιστής, πατώντας στις προσόδους που απέκτησε από τις επενδύσεις στο παράνομο κεφάλαιο και συγκεκριμένα τη λαθρεμπορία καυσίμων τη δεκαετία του 80’ –από τις οποίες δημιούργησε ένα μεγάλο κύκλο επαφών  στον κόσμο της μαφίας και της νύχτας-  θα εισβάλλει δυναμικά από το 90’ και μετά στον κόσμο των «νόμιμων» business. Στο νέο του επιχειρηματικό πεδίο, που έχει να κάνει πλέον με την νόμιμη πώληση και προμήθεια  πετρελαίου, χρησιμοποιώντας τα πολυποίκιλα «κονέ» που έφτιαξε, είτε με το αζημίωτο, είτε με εκβιασμούς με όλες τις κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια, θα κατορθώσει -αφού στο μεταξύ αποκτά δημόσια κοινωνική αναγνώριση και ισχύ ως πρωταθλητής πρόεδρος της ΑΕΚ, την περίοδο 1992-1995-  να συστήσει, βασιζόμενος σε αθρόες κρατικές χρηματοδοτήσεις, το 2000 την πετρελαϊκή ναυτιλιακή εταιρία  AEGEAN.

Εκμεταλλευόμενος το καλό όνομα που είχε αποκτήσει στους αμερικάνικους επιχειρηματικούς και στρατιωτικούς κύκλους, για τις πολύτιμες εκδουλεύσεις που τους πρόσφερε κάνοντας τις «βρώμικες δουλειές» τους στην Μεσόγειο, ήδη από την εποχή των νατοϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, τη δικαστική ασυλία και τις προκλητικές φοροαπαλλαγές που  –όπως και όλο το εφοπλιστικό κεφάλαιο- απολάμβανε από το ελληνικό κράτος και βέβαια τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας που επέβαλε στα πλοία και τις επιχειρήσεις του, θα δει τον κύκλο των εργασιών του να πολλαπλασιάζεται ως του σημείου η ΑΕGEAN να εισαχθεί στο αμερικάνικο χρηματιστήριο. Διαθέτοντας πάνω από 50 δεξαμενόπλοια και αρκετούς σταθμούς ανεφοδιασμού ανά την υφήλιο, ο Μελισσανίδης θα μπορεί πλέον να συνομιλεί απευθείας με το πανίσχυρο αμερικανικό πετρελαϊκό λόμπι, το βορειοευρωπαϊκό εφοπλιστικό κεφάλαιο και με τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, καθώς και οι τρεις αυτοί πόλοι του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου θα δουν στον πρόσωπο του έναν αδίστακτο και πιστό υπηρέτη τους.

Πολύ γρήγορα ο Μελισσανίδης θα μετεξελιχθεί  από έναν αμφιλεγόμενο- όσο και περιθωριακό- παίκτη της ελληνικής αστικής τάξης, σε βασικό παράγοντα της. Στην μνημονιακή εποχή της οικονομικής επιτροπείας, της υποτιμημένης εργασίας και του γενικού ξεπουλήματος, θα δει νέες δυνατότητες να ανοίγονται μπροστά του. Ειδικότερα την τριετία 2012-2015, όταν και χρέη πρωθυπουργού ανέλαβε  ο προσωπικός  του φίλος και ιδίου ακροδεξιού φρονήματος με αυτόν, Α. Σαμαράς.  Έχοντας στο πλευρό του ως νομικούς συμβούλους τους στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, τους γνωστούς φασίστες Μπαλτάκο και Κρανιδιώτη, θα πρωταγωνιστήσει στο μέγα σκάνδαλο της ιδιωτικοποίησης έναντι πινακίου φακής του ΟΠΑΠ, στον οποίο και τελικά θα καταστεί, μέσω εταιρείας συμφερόντων του, βασικός μέτοχος. Στα χρόνια αυτά, παράλληλα, θα εκκινήσει το δεύτερο γύρο των ποδοσφαιρικών του επενδύσεων, «επενδύοντας» στην ΑΕΚ με τον προσφιλή τρόπο με το οποίο επένδυε πάντοτε: πτωχεύοντας το καπιταλιστικό προϊόν που λέγεται ΑΕΚ, για να την αγοράσει στη συνέχεια κοψοχρονιά, απαιτώντας από το κράτος να πληρώσει τα χρέη της, αλλά και να χρηματοδοτήσει μέσω εγγυημένου τραπεζικού δανεισμού τη νέα του «αναπτυξιακή στρατηγική». Και σαν να μη έφταναν όλα αυτά, απαίτησε ως εχέγγυο της βιωσιμότητας της «επένδυσης του», την ανέγερση νέου γηπέδου σε έκταση πολύ μεγαλύτερη από την παλιά- γεγονός που θα είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα στο ήδη επιβαρυμένο Άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας- και μάλιστα με κρατικά λεφτά. Ενός γηπέδου του οποίου μάλιστα η κυριότητα θα περιερχόταν στη -συμφερόντων Μελισσανίδη- εταιρεία Δικέφαλος ΑΕ, παρά το γεγονός ότι η κυριότητα αυτή  άνηκε βάσει παραχωρητηρίου από το Δημόσιο στην ερασιτεχνική ΑΕΚ! Αξίζει ακόμα να σημειωθεί, ότι ο ρυθμιστικός νόμος που  κατέθεσε προς ψήφιση η τότε κυβέρνηση, με σκοπό, υποτίθεται, την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων αλλά στην πραγματικότητα για την εμπορευματοποίηση και την οικοπεδοποίηση τους, περιείχε  φωτογραφική διάταξη ειδικά για το γήπεδο της ΑΕΚ που εξαιρούσε την έκταση κατασκευής του γηπέδου από τις όποιες προστατευτικές διατάξεις του νόμου. Ο ελληνικός καπιταλισμός  και το κράτος του σε όλο του το μεγαλείο!

Θλιβεροί αρωγοί του «συστήματος Μελισσανίδη» θα αποδειχθούν και οι νέοι διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας που προέκυψαν από τις εκλογές του Γενάρη και του Σεπτέμβρη του 2015, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Τα φραστικά πυρά εναντίον «της ακροδεξιάς κλίκας του Μαξίμου που προωθεί ληστρικές για το δημόσιο συμφέρον συμφωνίες με τον αμφιβόλου φερεγγυότητας επιχειρηματία Μελισσανίδη» μετατράπηκαν πολύ γρήγορα, όπως και ο αντίστοιχοι βερμπαλισμοί για το σκίσιμο των μνημονίων, σε ανοιχτή προσχώρηση στο στρατόπεδο που υποτίθεται πως πολεμούσαν. Έτσι, τα «περί λεόντειων συμφωνιών με το δημόσιο» γρήγορα ξεχάστηκαν και ανώτερα κυβερνητικά στελέχη θα μιλούν ανοιχτά πλέον για την ανάγκη στήριξης των  επιχειρηματικών ομίλων του Μελισσανίδη, η ύπαρξη των οποίων, όπως χαρακτηριστικά  αναφέρουν, αποτελεί «εθνικό κεφάλαιο», ενώ δε θα παραλείψουν να μιλήσουν κολακευτικά για το επιχειρηματικό του δαιμόνιο και τον αυτοδημιούργητο χαρακτήρα του. Δεν θα διστάσουν μάλιστα να αδειάσουν και τον «δικό» τους δήμαρχο στη Ν. Φιλαδέλφεια, ο οποίος στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές είχε κατισχύσει του αντιπάλου του – ενός αχυρανθρώπου του Μελισσανίδη που υποστήριζαν από κοινού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ- με βασικό αίτημα τη μη ανέγερση γηπέδου στη Ν. Φιλαδέλφεια με τους όρους που ο Μελισσανίδης απαιτούσε, δίνοντας μέσω της Περιφερειακής Αρχής το πράσινο φως για την χρηματοδότηση των έργων για την κατασκευή του γηπέδου και την έγκριση της – εξόφθαλμα παράτυπης – Μελέτης Περιβαλλοντολογικού έργου που ήταν απαραίτητη για την εκκίνηση τους. Και όλα αυτά μάλιστα, σε μια περίοδο που η περιφερειακή διοίκηση Δούρου περίκοπτε διαρκώς κονδύλια για τη στήριξη ευπαθών κοινωνικών ομάδων με το πρόσχημα των άδειων ταμείων που παρέλαβε από την διοίκηση Σγουρού.

Αν όμως ο συνασπισμός κεφαλαίου κράτους κυβέρνησης, όπως επιγραμματικά περιγράφηκε πιο πάνω είναι κάτι παραπάνω από αναμενόμενος σε μια καπιταλιστική κοινωνία, η προσχώρηση σε αυτόν μερίδας των οργανωμένων οπαδών της ΑΕΚ, ασφαλώς εγείρει πολλά ερωτήματα σχετικά και το γιατί και το πώς αυτής της προσχώρησης. Γιατί ασφαλώς για προσχώρηση μιλάμε, αν αναλογιστούμε το καθεστώς βίας και τρομοκρατίας που προκάλεσε η συγκεκριμένη μερίδα τόσο τον Ιούλη του 2014, όσο και πρόσφατα, εναντίον όσων υπερασπίζονται την πόλη τους από τα επιχειρηματικά σχέδια του Μελισσανίδη. Αν αναλογιστούμε τους προπηλακισμούς και τους ξυλοδαρμούς κοινωνικών αγωνιστών, αναρχικών, κομμουνιστών, τις καταστροφές και τους βανδαλισμούς κοινωνικών κέντρων και λαϊκών συνελεύσεων, τους δημόσιους τραμπουκισμούς εναντίον αριστερών δημοκρατικών πολιτών. Όπως και την ευθυγράμμιση σε επίπεδο λόγου με τη ρητορική αστικών media (Πρώτο Θέμα, Καθημερινή, Βήμα, ΣΚΑΙ) και φασιστικών φυλλάδων. Όλα τα παραπάνω, σε καμία περίπτωση δε συγκροτούν μια κίνηση για την υλοποίηση ενός κοινωνικού αιτήματος, όπως θα μπορούσε κάτω από κάποιες προϋποθέσεις να αποτελεί η ανέγερση ενός γηπέδου, αντίθετα φανερώνουν ενσωμάτωση σε συγκεκριμένες κρατικές μεθοδεύσεις και επιχειρηματικούς σχεδιασμούς. Γιατί όταν ταυτίζεται ένα δικαιολογημένο αίτημα του κόσμου της ΑΕΚ με τους στόχους ενός καπιταλιστή, όταν εν τέλει ταυτίζεται η ίδια η ομάδα  με τον ιδιοκτήτη της, τότε και ο κοινωνικός χαρακτήρας ενός τέτοιου αιτήματος ακυρώνεται και η ιστορία της ΑΕΚ πετιέται στα σκουπίδια. Λογική συνέπεια των παραπάνω είναι τελικά η μετατροπή της συγκεκριμένης μερίδας των οργανωμένων οπαδών σε δύναμη κρούσης του Μελισσανίδη, και βέβαια η ανάπτυξη από μέρους τους αντικοινωνικών, αντιπρολεταριακών, αντικινηματικών πρακτικών. Όσο για την αγνή και άδολη αγάπη για την ΑΕΚ, που υποκριτικά βάζει μπροστά η μερίδα των οπαδών που πρωτοστατεί στα επεισόδια, έχουμε να πούμε ότι η ανιδιοτέλεια τους είναι κίβδηλη, αφού αρκετοί από αυτούς έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με οικονομικές και άλλες προσόδους, που εκπορεύονται από την εκμετάλλευση του εμπορικού προϊόντος ΑΕΚ. Και δεν μιλάμε μόνο για τους «αυλικούς»,  αυτούς δηλαδή που έχουν άμεση οικονομική σχέση με την ΠΑΕ ΑΕΚ, είτε ως security, είτε ως υπάλληλοι γενικών καθηκόντων,  αλλά και αυτούς που με τον έναν ή με το άλλον τρόπο κάνουν «δουλειές» μέσω των συνδέσμων που διατηρούνε. Και σε τελική ανάλυση, μιας και όλοι αυτοί επικαλούνται την ιστορία, ας μας πουν τι σχέση μπορεί να έχει το γήπεδο που ο λαός των προσφυγικών περιοχών έχτισε «πετραδάκι πετραδάκι» από το υστέρημα του, με το γήπεδο που θέλει να φτιάξει ο Μελισσανίδης και το οποίο στην πραγματικότητα θα προέλθει από τη ληστεία των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων. Καμία απαντάμε εμείς, όπως καμία σχέση δεν έχει εκείνη η ΑΕΚ με τη σημερινή ΑΕΚ- εμπορικό προϊόν, όπως την κατέστησαν μέσα στα χρόνια οι κάθε λογής καπιταλιστές πρόεδροι της.  Καμιά σχέση δεν έχει η ΑΕΚ της προσφυγιάς, της λαϊκότητας, των προοδευτικών ιδεών, με την ΑΕΚ του ακροδεξιού Μελισσανίδη  και των τραμπούκων χούλιγκαν  που εμφανίζονται ως η «συνείδηση» του κόσμου της ΑΕΚ. Ο απλός κόσμος της ΑΕΚ –μιας και τόσος λόγος γίνεται γι αυτόν- γνωρίζει άλλωστε πολύ καλά ότι γνωστοί μεγαλοπαράγοντες της ΑΕΚ ήταν αυτοί που γκρέμισαν το γήπεδο το 2003 για να το εντάξουν στο μεγάλο φαγοπότι των ολυμπιακών έργων και βέβαια, θυμάται τη χαρακτηριστική αφωνία που είχαν επιδείξει οι οργανωμένοι οπαδοί γύρω από το θέμα τότε.

Και επειδή εμφανιζόμαστε απόλυτοι σχετικά με τις εκτιμήσεις μας γύρω από το  ποιόν αυτών πού τόσο τον Ιούλη του 2014, όσο και τώρα, σήκωσαν το χέρι τους εναντίον αγωνιστών και δομών του κινήματος, η σιγουριά μας αυτή, έχουμε να πούμε, ότι πηγάζει από τις εμπειρίες που έχουμε αποκομίσει από τη συμμετοχή μας στους κοινωνικούς αγώνες, από το γεγονός δηλαδή ότι με τα συγκεκριμένα άτομα, και πολύ περισσότερο με τις αντίστοιχες “λογικές” και πρακτικές, έχουμε κατά καιρούς αναμετρηθεί σφοδρά στα πλαίσια της συμμετοχής μας στο ανταγωνιστικό κίνημα. Ειδικότερα στα Εξάρχεια, τα οποία η  συγκεκριμένη ομάδα οπαδών τα αντιμετωπίζει περίπου ως τσιφλίκι της, οι προστριβές, οι διενέξεις και οι συγκρούσεις που έχουν σημειωθεί  μέσα στα χρόνια, ως αντίδραση στα πολλαπλά φαινόμενα αντικοινωνικής και αντικινηματικής βίας στα οποία έχουν πρωταγωνιστήσει μέλη αυτής της ομάδας είναι δεκάδες. Όσο για τα διαπιστευτήρια αντιφασισμού που συχνά πυκνά επιδεικνύουν κάποιοι από αυτούς, προβάλλοντας τα μάλιστα ως πιστοποιητικό “κινηματικότητας”, έχουμε να πούμε ότι αφενός, ο αντιφασιστικός αγώνας δεν αποτελεί σημαία ευκαιρίας και ότι αφετέρου, ο αγώνας αυτός δεν μπορεί παρά να είναι ταξικός. Δηλαδή να στρέφεται εναντίον του κράτους και του κεφαλαίου. Με άλλα λόγια, δεν μπορείς να είσαι αντιφασίστας και την ίδια στιγμή να υπερασπίζεσαι τα επιχειρηματικά σχέδια του Μελισσανίδη, όπως δεν μπορείς να είσαι αντιφασίστας και παράλληλα να καλλιεργείς την εχθρότητα για τους οπαδούς που βρίσκονται στην άλλη πλευρά της κερκίδας. Όπως, βέβαια, δεν μπορείς να είσαι αντιφασίστας και να συνδιαλέγεσαι με τον πρώην αξιωματικό της αντιτρομοκρατικής που εκτελεί χρέη υπευθύνου ασφαλείας στην ΠΑΕ ΑΕΚ, όπως επίσης δεν μπορείς να λέγεσαι αντιφασίστας και να έχεις για «ηγέτη» ένα άτομο, στο βιογραφικό του οποίου καταγράφεται ο βαρύτατος τραυματισμός αντιφασίστα κατά τη διάρκεια της περιφρούρησης προεκλογικού περιπτέρου ακροδεξιού κόμματος.

Αν όμως έτσι συγκροτείται το στρατόπεδο του ταξικού εχθρού στη Ν.Φιλαδέλφεια, πώς διαμορφώνονται τα πράγματα στην αντίπαλη πλευρά; Πώς διαμορφώνεται δηλαδή  το μέτωπο των δυνάμεων που, θέτοντας μπροστά τα εργατικά και κοινωνικά συμφέροντα, αντιδρά στην επένδυση Μελισσανίδη, υπερασπιζόμενο τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους και τις κινηματικές δομές; Τρία σχεδόν χρόνια ύστερα από τη μεγάλη διαδήλωση του Ιούλη του 2014, όταν ένα μαζικό μαχόμενο κινηματικό μέτωπο έκανε την εμφάνιση του στους δρόμους της Ν. Φιλαδέλφειας, βάζοντας φρένο στις επιθετικές διαθέσεις κεφαλαίου, κράτους και παρακράτους, οι παρακαταθήκες από εκείνον τον αγώνα εξακολουθούν να είναι ζωντανές και να αποτελούν τον οδηγό στο σήμερα. Παρά την γενικότερη κινηματική οπισθοχώρηση που παρατηρείται, ειδικά από τις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 και μετά, το μέτωπο αγώνα που άνοιξε στη Ν. Φιλαδέλφεια το καλοκαίρι του 2014, εξακολουθεί να παραμένει πολιτικά, κοινωνικά και οργανωτικά ισχυρό.

Πολιτικά, γιατί έχει αποδομήσει πλήρως την κυρίαρχη ρητορική περί κοινωφελούς καπιταλιστικής ανάπτυξης, αναδεικνύοντας τη ληστρική, παρασιτική και αντιλαϊκή φύση των σχεδιασμών του Μελισσανίδη, όσο και  τις παρακρατικές μεθόδους που χρησιμοποιεί για να τους επιβάλλει. Γεγονός που του επιτρέπει να είναι κοινωνικά αξιόπιστο και διεισδυτικό, ως εκείνη η πολιτική δύναμη που υπερασπίζεται τεκμηριωμένα και με συνέπεια τη -σαφώς πλειοψηφική- διάθεση της κοινωνίας της Ν. Φιλαδέλφειας να μπει ένα φρένο στην ασυδοσία των πάσης φύσεως σωτήρων-επενδυτών. Και σε οργανωτικό επίπεδο όμως, τόσο οι δύο μαζικές μαχητικές  διαδηλώσεις που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί (στις 14/3 μοτοπορεία  με κατεύθυνση τον ΟΠΑΠ και στις 16/3 πορεία από το σταθμό Α. Πατησίων προς τη Στρούγκα, η οποία όμως κόπηκε σχεδόν στο ξεκίνημα της από τις δυνάμεις καταστολής), όσο και οι επόμενες κινήσεις που έχει προγραμματίσει η Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στην Στρούγκα (4/4 μοτοπορεία αντιπληρόφορησης από τα Προπύλαια, 8/4 Εκδήλωση στο Πολυτεχνείο με θέμα « Για τον αγώνα ενάντια στην επιβολή πολιτικού, κοινωνικού και ταξικού απαρτχάιντ στη Ν. Φιλαδέλφεια») δηλώνουν αν μη τι άλλο τη σαφή πρόθεση  ο αγώνας να συνεχιστεί και να είναι νικηφόρος.

Ασφαλώς οι παραπάνω εκτιμήσεις σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν τις πολύ μεγάλες δυσκολίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σαν κίνημα κατά τη διεξαγωγή του συγκεκριμένου αγώνα.  Κεφάλαιο, κράτος, κυβέρνηση, παρακράτος, ο ταξικός εχθρός με μια λέξη, εμφανίζεται συμπαγής, αποφασισμένος, ετοιμοπόλεμος. Αυτό καταδεικνύουν τόσο οι συντονισμένες αναφορές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) για παράκαμψη των όποιων «γραφειοκρατικών και νομικών εμποδίων καθυστερούν το μεγάλο έργο», όσο και η διάταξη μάχης που έλαβαν από κοινού οι δυνάμεις καταστολής και ο οπαδικός στρατός εναντίον της διαδήλωσης της 16/3, απαγορεύοντας της στην ουσία να εισέλθει στη Ν. Φιλαδέλφεια. Ενώ εξόχως αποκαλυπτική της διαπλοκής κράτους παρακράτους στην περιοχή, αποτελεί η  προκλητική ασυλία που απολαμβάνουν οι τραμπούκοι, που για πάνω από ένα μήνα κατοικοεδρεύουν έξω από τη «Στρούγκα» και βέβαια, η ανοχή της αστυνομίας και των περισσότερων ΜΜΕ στο καθεστώς τρομοκρατίας  που έχει επιβληθεί στην πόλη.

Η κοινωνική και πολιτική εκκαθάριση του μητροπολιτικού πεδίου, η μετατροπή του σε ειδική οικονομική ζώνη φθηνής και κακοπληρωμένης εργασίας, δεν αποτελεί μια συγκυριακή τακτική του κεφαλαίου, που ως τέτοια θα μπορούσε να εγκαταλειφθεί ή να  μετατεθεί για αργότερα. Αποτελεί κεντρικό στρατηγικό του σχεδιασμό, η υλοποίηση του οποίου αποτελεί  όρο για την ανάταξη της κερδοφορίας του και την  έξοδο του από την κρίση. Και είναι γι αυτόν ακριβώς το λόγο, που δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Είναι γι αυτόν ακριβώς το λόγο που δε θα διστάσει να μετέλθει όλων των μέσων που έχει στο οπλοστάσιο προκειμένου να επικρατήσει. Δεν έχουμε λοιπόν να κάνουμε με κάτι «τοπικό»: Ο αγώνας στη Ν. Φιλαδέλφεια αφορά όλο το μητροπολιτικό προλεταριάτο, όλο τον εργαζόμενο λαό και το αντικαπιταλιστικό και αντιφασιστικό κίνημα, κατ’ αντιστοιχία θα λέγαμε, όπως και το πολιτικό και συνδικαλιστικό απαρτχάιντ που έχει επιβάλλει ο εφοπλιστής Μαρινάκης στον Πειραιά ( με όχημα και εδώ μια ποδοσφαιρική ομάδα) δεν αφορά στενά τους Πειραιώτες, αλλά όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία.  Ούτε όμως και με κάτι «συγκυριακό» ή μερικό. Όπως ο δυναμικός αγώνας διαρκείας στα Εξάρχεια δεν εξαντλείται στην πάλη για «Εξάρχεια χωρίς μαφίες και κοινωνικό κανιβαλισμό», αλλά  συγκροτεί στο εδώ και τώρα του αγώνα, δομές και όργανα κοινωνικής-λαϊκής αντιεξουσίας, έτσι και ο αγώνας στη Ν. Φιλαδέλφεια βρίσκεται σε άμεση σύνδεση με τη γενικότερη στρατηγική του αντικαπιταλιστικού κινήματος στις σημερινές συνθήκες, όπου η φτωχοποίηση μεγάλων κομματιών του πληθυσμού και η ερημοποίηση του μητροπολιτικού πεδίου από το φυσικό και κοινωνικό του πλούτο,  έχει καταστήσει τις δομές κοινωνικής αυτοοργάνωσης και την πάλη για την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου σε κεντρικούς άξονες της πολιτικής του.

Υπό αυτήν την έννοια, η υπεράσπιση της Ν. Φιλαδέλφειας –και κάθε γειτονιάς- απέναντι στην πολύμορφη καταστολή αποκτά ένα βαθύτερο περιεχόμενο. Στην πραγματικότητα, από την αποτελεσματική περιφρούρηση της γειτονιάς και των κοινωνικών της δομών, κρίνεται η δυνατότητα του κινήματος να δημιουργεί ανταγωνιστικές μορφές κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης, κρίνεται η δυνατότητα σύμπηξης πλατιών κοινωνικών συμμαχιών, κρίνεται η δυνατότητα του να δρα επαναστατικά. Αυτή ακριβώς η δυνατότητα αποτελεί σε τελική ανάλυση και το πολιτικό διακύβευμα του αγώνα στη Ν. Φιλαδέλφεια και για αυτό ακριβώς το λόγο αποτελεί καθήκον μας να καταστήσουμε σαφές προς πάσα κατεύθυνση, ότι τη δυνατότητα αυτή δεν πρόκειται να την εκχωρήσουμε, ούτε κατ’ ελάχιστο, στο κεφάλαιο, το κράτος και τα μαντρόσκυλα του.

ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ!

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

[Aναρχική ομάδα Μπαρούτι]Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους

Οι μονόχνοτες κατασταλτικές πρακτικές του κράτους συνέχειας και των χρεοκοπημένων υπαλλήλων του, που δεν πείθουν πια ούτε τους εαυτούς τους, εφαρμόστηκαν το τελευταίο διάστημα με δημοκρατικό τσαμπουκά και με αντάλλαγμα ένα φιλικό χτύπημα επιβράβευσης στην πλάτη.

Εφαρμόστηκαν με τις εκκενώσεις της κατάληψης Βίλας Ζωγράφου, της κατάληψης μεταναστών/στριών Αλκιβιάδου στην Αχαρνών και του Ανοιχτού 3ου στη Σύρο. Εφαρμόστηκαν με το κόψιμο του νερού στο ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός και στην κατάληψη 111 στη Θεσσαλονίκη. Στην επίθεση των μπάτσων στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αγρινίου. Εφαρμόστηκαν βρίσκοντας απλόχερη στήριξη στις συνεχόμενες εισβολές του ιδιωτικού στρατού οπαδών του επιχειρηματία Μελισσανίδη στην κατάληψη Στρούγκα στην Νέα Φιλαδέλφεια. Χαρά στο αφεντικό που διαθέτει τόσο πιστούς εργάτες και καταναλωτές.

Υπάρχει μόνο μια άποψη, αυτή του συμφέροντος και του κέρδους. Είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνει η εξουσία και η καταστολή η τελευταία της λέξη. Αξιοθρήνητο. Για μας δεν υπάρχουν πεσμένα κάστρα. Οι ιδέες μας και οι αξίες μας στεγάζονται στις μεταξύ μας σχέσεις. Άγνωστα γι’ αυτούς πράγματα κι όμως, φοβούνται τόσο την παρουσία του αγνώστου γιατί κυοφορεί το νέο και αυτό τους ενοχλεί. Με την σειρά μας βρισκόμαστε εδώ ακριβώς για να ενοχλούμε τα σαθρά θεμέλια ενός βάρβαρου συστήματος, ενάντια σε μια κοινωνία που βασίζεται στην εκμετάλλευση, αγωνιζόμενοι για μια παγκόσμια κοινότητα ελεύθερων και αξιοπρεπών ανθρώπων.

Αν το χώμα, το νερό, οι σκεπές, οι πέτρες και η άποψη ανήκουν στην εξουσία, οι τελευταίες λέξεις ανήκουν στον κόσμο του αγώνα:

Αυτοοργάνωση – Αξιοπρέπεια – Εξέγερση

Χαιρετίζουμε την νέα κατάληψη στέγης και αγώνα Ματρόζου 45 στο Κουκάκι καθώς και όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και χώρους αγώνα που αντιμετωπίζουν διώξεις.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους

Εμπρός σύντροφοι – Πίσω ρουφιάνοι!

αναρχική ομάδα μπαρούτι

Μοτοπορεία στην Περιφέρεια Αττικής για Στρούγκα/Νέα Φιλαδέλφεια

Κάτω τα χέρια από την κατάληψη Στρούγκα και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους
Κάτω τα χέρια από το Αλσος

Με τη συμμετοχή δεκάδων συντροφισσών και συντρόφων πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης 4 Απρίλη συγκέντρωση-μικροφωνική στα Προπύλαια και στη συνέχεια ακολούθησε μοτοπορεία (με περισσότερα από 50 μηχανάκια), η οποία αφού διέσχισε τους κεντρικούς δρόμους της πόλης (Πανεπιστημίου, Σταδίου, Φιλελλήνων) κατευθύνθηκε προς την οδό Συγγρού και το κτίριο της Περιφέρειας Αττικής.

Γράφτηκαν και φωνάχτηκαν συνθήματα αλληλεγγύης στην κατάληψη Στρούγκα και όλες τις καταλήψεις, συνθήματα ενάντια στη συνεργασία κράτους-παρακράτους και ενάντια στα επιχειρηματικά συμφέροντα Μελισσανίδη, τα οποία η διοίκηση της Δούρου (όπως και η προηγούμενη, του Σγουρού) υπηρετεί πιστά καθώς σκοπεύει να χαρίσει περίπου 35 εκατομμύρια ευρώ για την υλοποίηση του ληστρικού επενδυτικού σχεδίου της Δικέφαλος ΑΕ στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Κατά την επιστροφή της μοτοπορείας πραγματοποιήθηκε στάση στην πλατεία Συντάγματος για να αποδοθεί τιμή στον αγωνιστή Δημήτρη Χριστούλα.
Οι δράσεις αλληλεγγύης συνεχίζονται το Σάββατο 8 Απρίλη, στις 19.00, στο Πολυτεχνείο (κτ. Γκίνη) με την ανοιχτή συζήτηση για τον αγώνα ενάντια στην επιχείρηση επιβολής πολιτικού, κοινωνικού και ταξικού απαρτχάιντ στη Νέα Φιλαδέλφεια.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ

Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στην κατάληψη Στρούγκα

αναρχικοί-αναρχικές, κομμουνιστές-κομμουνίστριες, σύντροφοι-συντρόφισσες, στέκια, καταλήψεις, πολιτικές ομάδες

Κάλεσμα σε μοτοπορεία/ανοιχτή συζήτηση για Στρούγκα-Νέα Φιλαδέλφεια

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΡΟΥΓΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΣΟΣ

Aπό το Σάββατο 25/2/2017, η κατάληψη Στρούγκα, η οποία μετρά οκτώ χρόνια λειτουργίας στη Νέα Φιλαδέλφεια, γίνεται, για ακόμη μία φορά, έπειτα από τα γεγονότα του καλοκαιριού του 2014, στόχος επίθεσης και βανδαλίζεται από οργανωμένους οπαδούς του μεγαλοεπιχειρηματία Μελισσανίδη, οι οποίοι γράφουν συνθήματα στον εξωτερικό χώρο της κατάληψης, όπως “Όλο το άλσος γήπεδο” και “ούτε αριστεροί-ούτε δεξιοί, μόνο χούλιγκαν της ΑΕΚ”.

Δύο μέρες μετά, τη Δευτέρα 27/02, δεκάδες αλληλέγγυοι/ες και αγωνιστές/στριες συγκεντρώνονται στο χώρο της κατάληψης προκειμένου να αποκαταστήσουν τις ζημιές. Μετά την αποχώρησή τους, εμφανίζονται ξανά οι συγκεκριμένοι και λειτουργώντας ως μπράβοι του μεγαλοκαπιταλιστή, επιτίθενται σε ελάχιστους αγωνιστές/στριες που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή στο χώρο και τον βανδαλίζουν εκ νέου. Ταυτόχρονα, τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης (πολιτικά και αθλητικά) είτε σιωπούν για ταγεγονότα είτε παραπληροφορούν, εξυπηρετώντας τα επιχειρηματικά συμφέροντα του Μελισσανίδη στην περιοχή και παρέχοντας κάλυψη στον ιδιωτικό στρατό του που επιχειρεί να επιβληθεί βίαια στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και στις δομές τους.

Οι σημερινές επιθέσεις έρχονται σε συνέχεια εκείνων που εκδηλώθηκαν το καλοκαίρι του 2014, όταν οι ίδιοι τραμπούκοι του Μελισσανίδη πραγματοποίησαν δολοφονικές επιθέσεις απέναντι στους αγωνιζόμενους κατοίκους του Συντονιστικού Αγώνα κατοίκων ΝΦ-ΝΧ, οι οποίοι επιχείρησαν να συγκεντρωθούν στο κέντρο της περιοχής με σκοπό να εκφράσουν την αντίθεσή τους απέναντι στο υπο ψήφιση από τη Βουλή ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας και να διαδηλώσουν με σκοπό την υπεράσπιση της πόλης της Νέας Φιλαδέλφεις και του άλσους της, που βρίσκονταν υπό άμεση απειλή.

Εκτοτε και αφού η επιχείρηση φίμωσής τους δεν καρποφόρησε, οι τραμπούκοι του Μελισσανίδη έχουν επανέλθει τις τελευταίες μέρες με στόχο την επιβολή ενός κλίματος φόβου και τρομοκρατίας ώστε να κατασταλεί κάθε φωνή αντίστασης και επιχειρώντας να κάμψουν τους αγώνες που αναπτύσσονται από τα κάτω ενάντια στην καταστροφή του άλσους και την εμπορευματοποίηση της Ν. Φιλαδέλφειας.

Απέναντι σε αυτή την επιχείρηση της μαφίας, η Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στην κατάληψη Στρούγκα διοργάνωσε μέχρι σήμερα δύο δράσεις. Την Τρίτη 15/03 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων και μοτοπορεία στον ΟΠΑΠ, εταιρία συμφερόντων Μελισσανίδη. Δύο μέρες μετά, την Πέμπτη 16/3 εκατοντάδες διαδηλωτές, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της συνέλευσης και πραγματοποίησαν πορεία αλληλεγύης προς την κατάληψη Στρούγκα και αφού συγκεντρώθηκαν στον σταθμό ΗΣΑΠ Ανω Πατησίων επιχείρησαν να κατευθυνθούν προς την περιοχή. Η πορεία ανακόπηκε από τις δυνάμεις της αστυνομίας, οι οποίες είχαν θέσει φραγμό στην οδό Χαλκίδος και απαγόρευσαν στον κόσμο της διαδήλωσης την πρόσβαση στη γειτονιά.

Την ίδια στιγμή βρισκόταν σε εξέλιξη αντισυγκέντρωση των οπαδών του Μελισσανίδη, οι οποίοι αφού συγκεντρώθηκαν έξω από το χώρο της Στρούγκας και την κεντρική πλατεία της περιοχής, περιπολούσαν στην περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας, συνδράμοντας τα ΜΑΤ στην απαγόρευση της διαδήλωσης. Τη συγκεκριμένη μέρα φάνηκε καθαρά ποια είναι τα δυο στρατόπεδα: από τη μια ο κόσμος του αγώνα και της αλληλεγγύης, από την άλλη ο κόσμος του κράτους και του κεφαλαίου που θέλει να επιβάλει στην περιοχή ένα καθεστώς πολιτικού-κοινωνικού και ταξικού απαρτχάιντ, ένα καθεστώς όπου απαγορεύονται οι διαδηλώσεις, οι κινητοποιήσεις , οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες. Η κυβέρνηση του Σύριζα προχώρησε ένα βήμα ακόμα στην καταστολή παραδίδοντας τη Νέα Φιλαδέλφεια στα τάγματα εφόδου του Μελισσανίδη και μετατρέποντάς τη σε τσιφλίκι. Οι εκκενώσεις καταλήψεων και οι επιθέσεις των μπάτσων σε αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, η επιβολή της γενικευμένης εξαθλίωσης, η επιχείρηση κοινωνικού εκφασισμού και η προσπάθεια αποικιοποίησης του δημόσιου χώρου από τις εμπροσθοφυλακές του κράτους και του κεφαλαίου είναι τμήματα μίας ενιαίας επίθεσης.

Η επίθεση στην «Στρούγκα» δεν μπορεί να ειδωθεί απλώς ως μέρος της τρομοκράτησης για την άνευ όρων εκχώρηση του γηπέδου, του φιλέτου γης και του άλσους στον Μελισσανίδη και στη μετατροπή της Νέας Φιλαδέλφειας σε χώρο ελεγχόμενο από τον ιδιωτικό στρατό του εφοπλιστή. Είναι μια επίθεση του κεφαλαίου, του κράτους και των εμπροσθοφυλακών του απέναντι στους κοινωνικούς αγώνες ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και απέναντι σε όσους επιμένουν να κρατάνε ζωντανό το όραμα για την κοινωνία της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης του αύριο. Και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Κάθε χώρος αγώνα και κάθε συλλογικότητα του κινήματος βρίσκονται μπροστά στην απειλή της παράδοσης μίας μεγάλης περιοχής σε μία δράκα οργανωμένων οπαδών που αντικειμενικά λειτουργούν ταυτόχρονα ως ιδιωτικός στρατός και ως παρακρατικά ενεργούμενα. Κάθε κοινωνική, ταξική και πολιτική συλλογικοποίηση βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα της παράδοσης της γειτονιάς της Νέας Φιλαδέλφειας σε ένα καθεστώς όπου ολιγομελείς ομάδες του κεφαλαίου θα επιβάλλονται βίαια υπαγορεύοντας τους όρους τους σε χιλιάδες.

Από την αποτελεσματική υπεράσπιση της γειτονιάς και των κοινωνικών της δομών, κρίνεται η δυνατότητα του κινήματος να υπάρχει σε κάθε γειτονιά και σε κάθε κοινωνικό χώρο, χωρίς να κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από επίδοξους τσιφλικάδες και παρακρατικούς. Κρίνεται η δυνατότητα του κινήματος να δημιουργεί δομές κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης, κρίνεται η δυνατότητα σύμπηξης πλατιών κοινωνικών συμμαχιών, κρίνεται εν τέλει η ικανότητά του να δρα επαναστατικά.

  • Τρίτη 4/4, 18.00 Προπύλαια

       Συγκέντρωση – Μοτοπορεία

 

  • Σάββατο 8/4, 19.00 Πολυτεχνείο, κτ.Γκίνη

      Ανοιχτή Συζήτηση: Για τον αγώνα ενάντια στην επιχείρηση επιβολής πολιτικού, κοινωνικού και ταξικού απαρτχάιντ στη Νέα Φιλαδέλφεια

 

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ

αναρχικοί-αναρχικές, κομμουνιστές-κομμουνίστριες, σύντροφοι-συντρόφισσες, στέκια, καταλήψεις, πολιτικές ομάδες

Μοτοπορεία 4/4_18.00 | Συζήτηση 8/4_19.00

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΡΟΥΓΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΣΟΣ

Συγκέντρωση – Μοτοπορεία: Τρίτη 4/4_18.00 | Προπύλαια

Ανοιχτή Συζήτηση: “Για τον αγώνα ενάντια στην επιχείρηση επιβολής πολιτικού, κοινωνικού και ταξικού απαρτχάϊντ στη Νέα Φιλαδέλφεια”
Σάββατο 8/4_19.00 | Πολυτεχνείο [κτ.Γκίνη]

αναρχικοί-αναρχικές, κομμουνιστές-κομμουνίστριες, σύντροφοι-συντρόφισσες, στέκια, καταλήψεις πολιτικές ομάδες

Ακούστε το καλά ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και Μελισσανίδη H Νέα Φιλαδέλφεια Παλέρμο δε θα γίνει

Η Φωτογραφία είναι από την επιστροφή της πορείας στον σταθμό ΗΣΑΠ Ανω Πατησίων
Από τον φραγμό των μπάτσων στο τέλος της οδού Χαλκίδος

Χθες, Πέμπτη 16 Μάρτη του 2017, ο κόσμος του αγώνα και της αντίστασης ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Κατάληψη Στρούγκα και αφού συγκεντρώθηκε στον σταθμό ΗΣΑΠ Ανω Πατησίων, συγκροτημένα, με παλμό και μαχητικότητα, κινήθηκε προς τη Νέα Φιλαδέλφεια, για να φτάσει στον προορισμό της διαδήλωσης, που ήταν η «Στρούγκα». Στο τέλος της οδού Χαλκίδος, κλούβα των ΜΑΤ έθεσε φραγμό, απαγορεύοντας στην πορεία, όχι μόνο να φτάσει στον προορισμό της, αλλά ούτε καν να εισέλθει στο δήμο Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας.

Η πορεία είχε ως σκοπό να σπάσει ο τρόμος και ο φόβος που επιβάλλουν οι εμπροσθοφυλακές του Μελισσανίδη στην περιοχή, καθώς και να ανακτηθεί η δομή του κινήματος, στην οποία οι τραμπούκοι -με την ανοχή και την προστασία του αστυνομικού μηχανισμού, δημοτικών παρατάξεων, κονδυλοφόρων των τοπικών μέσων “ενημέρωσης” και όλου του συρφετού των υπηρετών του νόμου της μαφίας- απαγορεύουν την πρόσβαση. Αν πίσω από δημοτικές παρατάξεις και κάθε είδους «δημοσιογράφους» μπορεί κανείς να δει το «μεγάλο αφεντικό» και τη μαφία του, πίσω από τον αστυνομικό μηχανισμό υπάρχει η κυβέρνηση. Αυτή διοικεί το κράτος, αυτή δίνει τις εντολές.

Με τη χθεσινή απαγόρευση της πορείας στη Νέα Φιλαδέλφεια από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και την παράλληλη συνεργασία της αστυνομίας με τους τραμπούκους του Μελισσανίδη, οι οποίοι όχι μόνο πραγματοποίησαν αντισυγκέντρωση αλλά επιχείρησαν να επιτεθούν και στο σώμα της πορείας κατεβαίνοντας ανενόχλητοι την οδό Δεκελείας, επιβεβαιώθηκε για μια ακόμα φορά πως οι προστάτες των επιχειρηματικών συμφερόντων Μελισσανίδη γνωρίζουν πολύ καλά πως το επενδυτικό σχέδιο της “Δικέφαλος 1924” δεν έχει καμιά κοινωνική νομιμοποίηση από το λαό της Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας. Γι΄αυτό δε διστάζουν να κουρελιάσουν τη δική τους αστική νομιμότητα, απαγορεύοντας τα κατοχυρωμένα από το δικό τους αστικό σύνταγμα δικαιώματα του εκφράζεσθαι και του συνέρχεσθαι.
Κι όμως, εδώ και τρία χρόνια όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου στη γειτονιά μας, προκειμένου να ευοδωθούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα Μελισσανίδη, αλλά δυναμώνουν ακόμα περισσότερο τον αγώνα μας.

Αυτό που γίνεται ξεκάθαρο και έχει μεγάλη σημασία μετά και τα χθεσινά γεγονότα, όχι μόνο για τον δικό μας αγώνα αλλά γενικότερα για το ανταγωνιστικό κίνημα, είναι πως τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της μαφίας τα τελευταία τρία χρόνια στην περιοχή μας δεν καταφέρονται μόνο στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους της περιοχής και στους αγωνιζόμενους κατοίκους της που διαφωνούν με το καταστροφικό σχέδιο της «Δικέφαλος 1924 ΑΕ», αλλά σε όλους όσοι αντιστέκονται στην προσπάθεια να μετατραπούν οι γειτονιές μας σε μοντέρνες φυλακές και σε αυλές των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Εχουμε ξαναπεί πως “το πείραμα της Νέας Φιλαδέλφειας δεν είναι διαφορετικό από αυτό που επιχειρείται στο Βόλο, στον Πειραιά, στα Εξάρχεια και σε όποια άλλη γειτονιά επιχειρεί να απλώσει τα χέρια της η μαφία. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η επαμφοτερίζουσα στάση, οι πολιτικές των ίσων αποστάσεων, οι μεσοβέζικες διαμεσολαβήσεις λειτουργούν υπέρ του αντιπάλου”. Σήμερα θα προσθέσουμε πως την ευθύνη για το γεγονός ότι ο αγώνας ενάντια στις εμπροσθοφυλακές του κεφαλαίου είναι τόσομακροχρόνιος την έχουν όσοι κατά καιρούς τους πρόσφεραν και συνεχίζουν να τους προσφέρουν ειρήνη. Και ο νοών νοείτω…

Από την άνοιξη του 2014, ο αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος Στρούγκα, αναλαμβάνοντας αρχικά πρωτοβουλίες με τη δράση του (εφημερίδα «Χαμπέρι», εκδήλωση-συζήτηση για το άλσος, Πρωτοβουλία Κατοίκων για ανοιζτή συζήτηση στο Πνευματικό Κέντρο) και στη συνέχεια συμμετέχοντας στο Συντονιστικό Κατοίκων Ν.Φ. – Ν.Χ. και Γύρω Περιοχών, δίνει τον σημαντικότερο αγώνα που έχει δώσει στα οχτώ χρόνια λειτουργίας του. Ο αγώνας ενάντια στα επιχειρηματικά συμφέροντα και στον κατακερματισμό του Αλσους από τον μεγαλοκαπιταλιστή Μελισσανίδη, που έχει στο πλευρό του κυβερνήσεις, κόμματα, ένα ολόκληρο σύστημα είναι άνισος, όμως η Ιστορία δείχνει πως ο δυνατός δεν νικάει, όταν αυτοί που έχουν το δίκιο επιμένουν να αγωνίζονται.

Μέχρι πριν από τρία χρόνια, ελάχιστοι γνώριζαν τον αγώνα μας. Σήμερα έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια της περιοχής μας. Ανακοινώσεις αλληλεγγύης έρχονται από όλη την Ελλάδα. Κι εμείς είμαστε εδώ, όρθιες και όρθιοι, κρατώντας ψηλά τη σημαία του αγώνα, παρά τις απειλές κατά της ζωής μας, τη μούγκα του αστικού Τύπου, τις στοχοποιήσεις προσώπων, τις τραμπούκικες επιθέσεις, τη διάλυση και απαγόρευση συγκεντρώσεων, τις αντισυγκεντρώσεις των μαφιόζων, τα δολοφονικά πογκρόμ και τα ανοιγμένα κεφάλια.

Καλούμε το λαό της Νέας Φιλαδέλφειας και της Νέας Χαλκηδόνας να συνεχίσει να στέκεται πλάι σε όσους αγωνίζονται για την υπεράσπιση της πόλης και του άλσους και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Να μην ανεχτεί την επιβολή του νόμου της μαφίας στην περιοχή, να αντιληφθεί τη δύναμή του. Να συνεχίσει τις αγωνιστικές παραδόσεις των περιοχών μας.

Από τη μεριά μας βροντοφωνάζουμε ακόμα πιο δυνατά: Δε λυγίζουμε, δεν σταματάμε τον αγώνα. Μαζί με όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις της πόλης και τις συλλογικότητες του κινήματος θα δώσουμε κι αυτή τη φορά τον αγώνα της υπεράσπισης της πόλης και του άλσους, στα χνάρια του μεγάλου αγώνα του 2014, χτίζοντας ένα ευρύ ενωτικό μέτωπο πάλης ενάντια στα επιχειρηματικά συμφέροντα του Μελισσανίδη. Και θα νικήσουμε!

Επόμενη συζήτηση της ανοιχτής συνέλευσης αλληλεγγύης στην κατάληψη Στρούγκα, Κυριακή 19/03, 19.00, Πολυτεχνείο, κτίριο Γκίνη

ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΔΕ ΣΩΘΗΚΕ ΒΕΛΑΖΟΝΤΑΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Κατάληψη Στρούγκα
Αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος στη Νέα Φιλαδέλφεια

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΠΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 22/3, 18.30

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΑΠΠΟΥ

Από το 2002, κάτοικοι και αγωνιστές/στριες των περιοχών μας, δίνουν μάχες ενάντια στην περίφραξη και την εμπορευματοποίηση του λόφου του Φιλοπάππου. Κράτος και αφεντικά, εφευρίσκοντας διάφορα νομικά πατήματα – όπως την ανακήρυξη του λόφου ως “οργανωμένου αρχαιολογικού χώρου”- επιχείρησαν να τοποθετήσουν κάγκελα και φυλάκια ώστε να αποτρέψουν την ελεύθερη πρόσβαση των περίοικων και περιπατητών στο λόφο. Αυτό ήταν ένα μόνο βήμα για να προχωρήσουν προς την εμπορευματοποίηση ενός ακόμα ελεύθερου χώρου, όπου έχοντας τον πλήρη έλεγχό του να μπορέσουν να τον εκμεταλλευτούν, ώστε να αποκομίσουν περισσότερα κέρδη. Ένα βήμα που ανακόπηκε από τη μαχητική και δυναμική στάση όλων όσων πίστεψαν και πιστεύουν πως οι γειτονιές ανήκουν στους κατοίκους και όχι στις επιχειρήσεις και στο κράτος.

Το γνωρίζαμε τότε, και ήρθε και η πραγματικότητα να το επιβεβαιώσει, πως τα σχέδια των από τα πάνω, για τον έλεγχο και την εμπορική εκμετάλλευση της περιοχής, μπορεί να ανακόπηκαν, αλλά μόνο προσωρινά. Ούτως ή άλλως η υπεράσπιση των γειτονιών μας και η διεκδίκηση αξιοπρεπών όρων ζωής αποτελεί ένα συνεχές διακύβευμα, όσο οι λίγοι εκμεταλλεύονται και καταπιέζουν τους πολλούς, όσο δεν ανατρέπεται το υπάρχον πολιτικό- οικονομικό σύστημα.

Υπόθεση “Διόνυσος”

Ο Ε.Ο.Τ. έχτισε το εστιατόριο “Διόνυσος”, υφαρπάζοντας 5 στρέμματα του λόφου, από τα 13 που είχαν χαρακτηριστεί ως “άλσος και πλατεία” και τυπικά ήταν στη δικαιοδοσία του δήμου Αθηναίων. Εκμεταλλευόμενος τα γραφειοκρατικά κενά ( ο δήμος, από το 1958, δεν προχωρά στο να ολοκληρώσει τη μεταγραφή των 13 στρεμμάτων στην περιουσία του) στήνει την επιχείρηση του Διονύσου, την οποία αργότερα νοικιάζει στην ιδιωτική εταιρία Ζόναρς, η οποία με τη σειρά της καταπατά ακόμα 600 τετραγωνικά. Σήμερα, αυτό που επιχειρείται είναι να περάσουν αυτά τα 13 στρέμματα στο υπερταμείο (ΤΑΙΠΕΔ) ώστε να μπορέσουν να ξεπουληθούν.

Η ιδιωτικοποίηση των ελεύθερων χώρων και η εμπορική εκμετάλλευσή τους, η μετατροπή γειτονιών, χωριών και πόλεων σε κάτεργα-φυλακές για τους κατοίκους τους – που τον πλήρη έλεγχο θα το κατέχουν διάφορα λογής αφεντικά που θα ξεδιπλώνουν τους σχεδιασμούς τους παράλληλα με τους σχεδιασμούς του κράτους για την πλήρη υποταγή των από τα κάτω- αποτελούν μία μόνο από τις εκφράσεις της ολομέτωπης επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι κυρίαρχοι στην κοινωνία.

Απέναντι σε αυτή την επίθεση να ορθώσουμε τις αντιστάσεις μας και να μην αφήσουμε κανένα πεδίο και σε κανέναν να ξεδιπλώσει τους βάρβαρους και αντικοινωνικούς σχεδιασμούς του.

Συνεχίζουμε τον αγώνα για ζωή, γη και ελευθερία και οικοδομούμε έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης.

 

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΜΑΡΤΙΟΥ, 18.30, στο 3ο Δημοτικό διαμέρισμα, Τριών Ιεραρχών 74, Άνω Πετράλωνα

 

αναρχικό- αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια

Αριστοβούλου κ’ Πυλάδου, Κ. Πετράλωνα

stekiantipnoia.espivblogs.net

[Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Νάξου] ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ

Σήμερα στη Χώρα η Συνέλευση έκανε αφισοκόλληση, μοίρασε κείμενα και κρέμασε πανώ αλληλεγγύης στις καταλήψεις. Ακολουθεί η προκήρυξη και η αφίσα της παρέμβασης.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν υπολείπεται σε τίποτα από τη δεξιά, ούτε στα οικονομικά ζητήματα ούτε στην καταστολή. Τη Δευτέρα 13/3/2017 οι κατασταλτικές δυνάμεις εισέβαλαν σε δυο κατειλημμένους χώρους στην Αθήνα και ένα αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο Αγρίνιο σκορπίζοντας την ερήμωση και την καταστροφή.

Η κατάληψη «Βίλα Ζωγράφου», ένας χώρος που ζωντάνεψε το 2012 φιλοξένησε δεκάδες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις αντίστασης δέχτηκε την εισβολή των αστυνομικών μονάδων ενώ 7 άτομα που στήριξαν την κατάληψη προσήχθησαν και κατηγορούνται.

Η στεγαστική κατάληψη προσφύγων «Σχολείο» στην οδό Αλκιβιάδου που έδινε καταφύγιο σε κατατρεγμένους από τον πόλεμο και την φτώχεια εκκενώθηκε και οι 127 πρόσφυγες που έμεναν εκεί μεταφέρθηκαν στην Πέτρου Ράλλη (διεύθυνση Αλλοδαπών) ενώ στη συνέχεια εγκαταλείφθηκαν στην Ομόνοια, στο δρόμο! Απροσχημάτιστα πλέον, το «ανθρώπινο» πρόσωπο που παρουσίαζε ο ΣΥΡΙΖΑ στο προσφυγικό καταθρυμματίζεται παταγωδώς. Οι άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης –αυτοκτονίες, πείνα, παγωνιά, τραγικές υγειονομικές συνθήκες- και η πρακτική της απομόνωσης και περιθωριοποίησης που εφαρμόζει η κυβέρνηση προκειμένου να αποκόψει τους πρόσφυγες από τους αλληλέγγυους δείχνουν το πραγματικό απάνθρωπο πρόσωπο του κράτους.

Στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου η αστυνομία διέλυσε με μένος ηχητικό εξοπλισμό, υπολογιστές και προτζέκτορες, ακόμα και υποδομές για συλλογικά μαγειρέματα, ενώ αφαίρεσε και 600 ευρώ που είχαν συγκεντρωθεί σαν οικονομική ενίσχυση σε άτομο για να βάλει προσθετικό μέλος.

Ωστόσο, οι επιχειρήσεις του κράτους δεν είναι οι πρώτες που γίνονται ενάντια σε αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα και αλληλεγγύης. Εκτός από τις 3 καταλήψεις της Θεσσαλονίκης που εκκενώθηκαν το καλοκαίρι του 2016, μόλις πριν ένα περίπου μήνα στη Σύρο αστυνομικοί και δημοτικοί υπάλληλοι εισέβαλαν και κατέστρεψαν την κατάληψη «Ανοιχτό 3ο» που στέγαζε πολιτιστικές και κοινωνικές δραστηριότητες αγωνιστών του νησιού.

Όμως, οι εστίες αντίστασης, εκτός από το κράτος έχουν να αντιμετωπίσουν και τις κάθε είδους εμπροσθοφυλακές του κεφαλαίου. Στην Αθήνα, στη Νέα Φιλαδέλφεια στην κατάληψη «Στρούγκα» από τα τέλη Φλεβάρη έχει εισβάλει ο οπαδικός στρατός του λαθρέμπορου Μελισσανίδη προκειμένου να τρομοκρατήσει και να φιμώσει αυτούς που αντιστέκονται στα σχέδια μετατροπής ολόκληρης της περιοχής σε τσιφλίκι του καπιταλιστή και στην καταστροφή του παρακείμενου άλσους.

Για όποιον έτρεφε αυταπάτες ότι η καθεστωτική αριστερά θα επιδείκνυε πιο ανεκτική στάση απέναντι σε όσους αγωνίζονται ενάντια στο σάπιο σύστημα, η κατασταλτική πολιτική της κυβέρνησης αποδεικνύει ότι το κράτος δεν χαρίζεται σε ό,τι δεν ελέγχει. Οι φτηνές δικαιολογίες που επικαλείται σε κάθε περίπτωση το κράτος δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματική του στόχευση, κι αυτή δεν είναι άλλη από την ωμή καταστολή των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων αντίστασης και αγώνα.

Όμως, όσο κι αν το κράτος χτυπάει λυσσαλέα τις δομές του αγώνα, ένα κύμα αλληλεγγύης διατρανώνει την αποφασιστικότητά του να υπερασπίσει τα απελευθερωμένα εδάφη, τους χώρους από όπου ξεπηδούν και όπου στεγάζονται οι ιδέες και οι δράσεις ενάντια στον κόσμο της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της υποταγής. Ενάντια στα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά και στη γενικευμένη υποταγή και εξαθλίωση που επιδιώκουν να επιβάλουν είτε με το φόβο είτε με την απροκάλυπτη καταστολή θα ορθώσουμε την αξιοπρέπεια του αγώνα και την αλληλεγγύη.  

Μέχρι να νικήσουμε.

Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Νάξου

15 Μάρτη 2017

http://anoixtisynelefsinaxou.blogspot.gr/2017/03/blog-post.html