κείμενο που κυκλοφόρησε με την ευκαιρία των τέταρτων γενεθλίων της Στρούγκας
Η κατάληψη της Στρούγκας πραγματοποιήθηκε στις 29 Μάρτη 2009, λίγο καιρό μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 μ’ αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Την απόφαση γι’ αυτή την κατάληψη έλαβε η «ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας», το σύνολο δηλαδή των ανθρώπων που είχαν καταλάβει το Πνευματικό Κέντρο της πόλης τις άγριες μέρες του Δεκέμβρη για να το καταστήσουν κέντρο αγώνα και αντιπληροφόρησης. Στόχος μας ήταν η επέκταση αυτής μας της δραστηριότητας, η δημιουργία ενός ανοιχτού κι αυτοδιαχειριζόμενου χώρου που θα μπορούσε ν’ αποτελέσει εστία οργάνωσης, συνάντησης και διαλόγου μέσα στα πλαίσια της γειτονιάς μας.
Από τότε, έχει κυλήσει αρκετό νερό στο αυλάκι: Η συμπλήρωση τεσσάρων ετών λειτουργίας της Στρούγκας έρχεται σε μια συγκυρία παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, εμπλουτισμένης με τη διαρκή όξυνση της κρατικής καταστολής απέναντι σε όποιον αντιστέκεται στη φτώχεια και στη βαρβαρότητα που μας επιβάλλουν, απαιτώντας συμμόρφωση και υποταγή. Σήμερα εκδηλώνεται άγρια επίθεση από το κράτος και τους μηχανισμούς καταστολής εναντίον αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, στεκιών στα Πανεπιστήμια, καταλήψεων και αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων γειτονιάς.
Τι τους ενοχλεί στη δράση μας; Δεν είναι μόνο οι συναυλίες, τα παιδικά εργαστήρια, οι συλλογικές κουζίνες, οι θεατρικές παραστάσεις, οι κινηματογραφικές προβολές, τα καφενεία, οι εβδομαδιαίες συνελεύσεις, οι πολιτικές και κοινωνικές εκδηλώσεις, τα μαθήματα αυτοάμυνας και τόσες άλλες «ρέπουσες προς την παρανομία» δραστηριότητες, τις οποίες επιδιώκουν να εξαλείψουν. Είναι κυρίως ο τρόμος που τους προκαλεί η δύναμη της συλλογικής προσπάθειας, της αντίστασης, του αγώνα για την ιδέα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Είναι το γεγονός ότι οι διαδικασίες που με κόπο έχουμε κερδίσει, σήμερα μας επιτρέπουν να έχουμε μια υπολογίσιμη παρέμβαση στην κοινωνία. Ενδεικτική σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι η με κάτω τα χέρια υποχώρηση του δημοτικού συμβουλίου της πόλης σε ολιγόλογη παρέμβασή μας σ’ αυτό, όταν προ λίγων μηνών και η Στρούγκα στοχοποιήθηκε από τα ΜΜΕ ως «εστία ανομίας».
Ωστόσο η καταστολή δεν τελείωσε. Σήμερα, η κατασταλτική μανία εκδηλώνεται αχαλίνωτη χωρίς διαβαθμίσεις ανάμεσα στη κοινωνική διαμαρτυρία και την ένοπλη αντίσταση. Αντιμετωπίζει με παρόμοια μέσα και την ίδια αποφασιστικότητα τόσο τους διωκόμενους αγωνιστές του αντάρτικου πόλης (υποθέσεις Επαναστατικού Αγώνα, Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και όχι μόνο), όσο και τους κατοίκους της ΒΑ Χαλκιδικής που αντιτίθενται έμπρακτα στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πόρων, τόσο τους αντιφασίστες ακτιβιστές της μοτοπορείας της 30ης Σεπτέμβρη, όσο και τους 92 συντρόφους που κατηγορούνται για την ανακατάληψη της Villa Amalias. Είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν με καταστολή όποιον διαλέγει να παλεύει και να αντιστέκεται, τελικά.
Ούτε η κρίση φαίνεται να τελειώνει. Το αντίθετο μάλιστα, οι οικονομικές της συνέπειες επεκτείνονται στην κοινωνία και την πολιτική. Σε αυτό το εφιαλτικό περιβάλλον φτώχειας και εξαθλίωσης παρουσιάζονται φαινόμενα έντονου ατομισμού, φόβου, απόγνωσης, κοινωνικού κανιβαλισμού, τα οποία εκμεταλλεύονται οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής δηλητηριάζοντας με την εθνικιστική και φασιστική ιδεολογία την κοινωνική συνείδηση – ένα σχέδιο που εξυπηρετεί τη διαχρονική αποστολή τους ως υπηρέτες του καπιταλισμού και των συμφερόντων των αφεντικών.
Αυτό το σχέδιο μας βρίσκει αντίθετους: Την τελευταία χρονιά, ο αντιφασιστικός αγώνας είναι ψηλά στις ανησυχίες και στον προβληματισμό μας. Γι’ αυτό έχουμε δουλέψει για τη συνεργασία και τη δικτύωση με αντιφασίστες από τις γειτονικές μας περιοχές, ενώ έχουμε πραγματοποιήσει πληθώρα σχετικών δράσεων τόσο στη Ν. Φιλαδέλφεια όσο και αλλού. Οι δράσεις αυτές στη Νέα Φιλαδέλφεια (μοιράσματα κειμένων σε σχολεία, αντιφασιστική πορεία, παρέμβαση στο ζήτημα του Δημοτικού Σχολείου Σπαθάρη κά.) θα συνεχιστούν με στόχο την κοινωνική και πολιτική θωράκιση της από τις σειρήνες του φασισμού που φενακίζουν την κοινωνική συνείδηση. Ισχυρό εργαλείο γι’ αυτή τη δουλειά αποτελεί και η αντιφασιστική συνέλευση που λειτουργεί το τελευταίο διάστημα.
Μέσα στο πεδίο της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης του συστήματος της αστικής δημοκρατίας, δομές και χώροι όπως η κατάληψη της Δεκελείας 116 είναι μια σοβαρή κοινωνική αντιπρόταση μακριά και έξω από το υπάρχον σύστημα, το οποίο πλέον κρίνεται εχθρικό για τη φύση και τον άνθρωπο. Η κρίση που ζούμε είναι κρίση της αξιοπιστίας αυτού του συστήματος.
Ένας νέος κόσμος, ένας νέος πολιτισμός γεννιέται αργά μα σταθερά:
• Ο πολιτισμός της αυτοοργάνωσης, των συλλογικών αποφάσεων με επικοινωνία και συνδιαμόρφωση
• ο πολιτισμός της συλλογικής ζωής με αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια μεταξύ των μελών της κοινότητας
• ο πολιτισμός της αυτοδιαχείρισης σε οριζόντιο επίπεδο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής
• ο πολιτισμός της εργατικής αυτονομίας και της αυτοδιαχείρισης των μέσων παραγωγής από τις συνελεύσεις των εργαζόμενων
• ο πολιτισμός της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών
Αυτός είναι ο πολιτισμός της νέας ζωής που θέλουμε να ζήσουμε, από όλους για όλους χωρίς διαχωριστικές γραμμές και με την αυτοκριτική ως οδηγό του καθενός μας. Ο πολιτισμός της αυτοοργάνωσης μας χωράει όλους και θα στείλει στα σκουπίδια της ιστορίας τον κόσμο της εκμετάλλευσης και της καπιταλιστικής σχιζοφρένειας.
Η κατάληψη της Στρούγκας είναι μια δομή που κάνει σχέδια για την καταστροφή του παλιού κόσμου και προσπαθεί να χτίσει στους κόλπους της τον νέο κόσμο από όλους για όλους μέχρι την ελευθερία.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ