Αυτή την εβδομάδα, Δευτέρα, Τρίτη και Πέμπτη, έγιναν μοιράσματα στα σχολεία της Νέας Φιλαδέλφειας, γυμνάσια και λύκεια. Το κείμενο που μοιράστηκε είναι μια πρωτοβουλία μαθητών-φοιτητών από τη Στρούγκα, για το αντιφασιστικό. Στόχος είναι μια αντιφασιστική παρέμβαση στα σχολεία, να μας μάθουν οι μαθητές, να γνωρίσουν ποιοι είμαστε και τι λέμε. Να δουν και τα παιδιά αλλά και οι φασίστες και οι πυρήνες τους στα σχολεία, ότι είμαστε και θα είμαστε εδώ, ενεργοί.
Σαν μια πρώτη προσπάθεια πήγε καλά. Γενικά, είδαμε ότι υπάρχει ενδιαφέρον από τη μεριά των μαθητών για το θέμα. Υπάρχει γενικά καλό κλίμα και διάθεση για συζήτηση.
Έχουμε σκοπό να επανέλθουμε με δεύτερο έντυπο, κινούμενοι στην ίδια λογική. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ…
Σε περιόδους κρίσης του συστήματος, πάντοτε ο φασισμός απευθύνθηκε στις μάζες με σκοπό να τις αποπροσανατολίσει από τις πραγματικές αιτίες των καθημερινών προβλημάτων τους.
Ζώντας λοιπόν, σε μία εποχή στην οποία βιώνουμε μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος, έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία ραγδαία διάδοση της φασιστικής ιδεολογίας αλλά και την αύξηση των ρατσιστικών πράξεων.
Είναι λογικό οι προπαγανδιστικοί τους μηχανισμοί να απευθύνονται πρώτα στις κοινωνικές ομάδες που είναι δομικά αλλά και ιδεολογικά πιο ανοιχτές, σε κοινωνικές ομάδες δηλαδή όπως αυτή των ηλικιωμένων ή των μαθητών, κοινωνικές ομάδες χωρίς συνεκτική οργάνωση, χωρίς συγκεκριμένα και κοινά πολιτικά χαρακτηριστικά, που αποτελούν μάλλον πιο πολύ, δημογραφικές ομάδες. Και αυτό ακριβώς κάνουν.
Με τα γνωστά επιχειρήματα και προτάγματα, με τους μετανάστες ως αποδιοπομπαίο τράγο, γίνεται μια προσπάθεια από το φασιστικό μέτωπο να αποπροσανατολίσει τον κόσμο από τα πραγματικά και ουσιώδη ζητήματα. Οι μέχρι τώρα επιδόσεις του δείχνουν ότι βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε αριθμητικά μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, προερχόμενο δε από διαφορετικούς και ετερόκλητους μεταξύ τους, χώρους, γεγονός που δείχνει ότι το πρόβλημα του εκφασισμού της κοινωνίας είναι υπαρκτό.
Ο διαρκής αυτός εκφασισμός της κοινωνίας γίνεται συνεχώς και πιο εμφανής.
Συνεχώς αυξάνονται τα κρούσματα ρατσιστικών επιθέσεων εις βάρος μεταναστών. Εις βάρος ανθρώπων που συναντάμε καθημερινά σε κάθε γειτονιά, ανθρώπων που προσπαθούν με αξιοπρέπεια να δουλέψουν, να σπουδάσουν και να ζήσουν μαζί μας, δίπλα μας. Κι ακόμη, ανθρώπων που τα παιδιά τους είναι συμμαθητές μας κι οι γονείς μας συνάδελφοι στη δουλειά.
Ανάμεσα στ’ άλλα, φορείς της ρατσιστικής βίας είναι τώρα, περισσότερο από ποτέ, παιδιά 16, 17 και 18 χρονών.
Οι μαθητές στο σύνολό τους πρέπει να βρίσκονται απέναντι σε κάθε τέτοιου είδους φαινόμενα, ενάντια σε κάθε είδους φασιστική – ρατσιστική βία!
Συνεχώς, τα ξεσπάσματα αυτά ρατσιστικών συμπεριφορών βρίσκουν στους κόλπους τους μαθητές, παιδιά 16, 17 και 18 χρονών.
Είναι το πλέον σίγουρο ότι, κατά τη διάρκεια της σχολικής σου ζωής, έχεις βιώσει τέτοιες συμπεριφορές, είτε λεκτικών, είτε σωματικών επιθέσεων, σε βάρος μεταναστών. Όμως, αν σκεφτείς την καθημερινή σου επαφή με την τοπική κοινωνία και τους μετανάστες της, τα μέχρι τώρα βιώματά σου, όλα αυτά δικαιολογούν μέσα σου αυτές τις επιθέσεις; Σκεπτόμενος και σκεπτόμενη όλα αυτά, έχεις καταλήξει ότι πράγματι οι μετανάστες και οι μετανάστριες είναι η πηγή των κακών και αξίζουν μίας τέτοιας βίαιης και απάνθρωπης αντιμετώπισης;
Σε δεύτερο χρόνο, η απάντηση σε τέτοια φαινόμενα υπερβαίνει μία κοινωνική και ανθρωπιστική αντιμετώπιση. Ακριβώς επειδή τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα, η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι μέσω του διαβάσματος και της προσωπικής ενασχόλησης με το φαινόμενο, ίσως και σε ένα πιο θεωρητικό επίπεδο. Μέσω του διαβάσματος αυτού, σου δίνεται η ευκαιρία να διαμορφώσεις μία κριτική ικανότητα η οποία να σου επιτρέπει, μόνος σου να απαντάς σε τέτοιου είδους φαινόμενα. Μία κριτική ικανότητα η οποία να λειτουργεί ως αμυντικός μηχανισμός απέναντι στον καθένα που προσπαθεί να σε πείσει να στραφείς προς την άκρα δεξιά, κατά των μεταναστών και ενάντια σε κάθε τι διαφορετικό.
Η όλη διαδικασία πρέπει να γίνει, δυστυχώς, έξω απ’ το πλαίσιο του σχολείου, ακριβώς επειδή και το σχολείο έμμεσα λειτουργεί προς την ίδια κατεύθυνση. Ακριβώς επειδή ο ρόλος που το σχολείο διαδραματίζει
στην κοινωνία είναι τέτοιος ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του συστήματος και επομένως είναι κατά κάποιο τρόπο απέναντι σε μία τέτοιου είδους προσπάθεια.
ΦΑΣΙΣΜΟΣ. Η πιο αντιδραστική μορφή δικτατορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου, στηριζόμενη σε τρομοκρατικές τακτικές, που την εγκαθιδρύει η ιμπεριαλιστική αστική τάξη με σκοπό να συντρίψει την αντίσταση της εργατικής τάξης και όλων των προοδευτικών δυνάμεων της κοινωνίας.
Αυτά που κυρίως χαρακτηρίζουν τον φασισμό είναι η κατάργηση όλων των “δημοκρατικών ελευθεριών”, ακόμα και των πιο στοιχειωδών, η διάλυση κάθε εργατικής και προοδευτικής οργάνωσης και η εγκαθίδρυση καθεστώτος ανοιχτής τρομοκρατίας, με σκοπό να κρατηθεί με κάθε κόστος στην εξουσία η αστική τάξη αναπαράγοντας μέσω των μηχανισμών της, την κυρίαρχη ιδεολογία της.