Τις μέρες που η εργατική αξιοπρέπεια χωλαίνει, ξεσαλώνουν οι φιέστες για την άνοιξη. Κι όμως ο Γορίλας είναι παρών με τρόπο που πλέον τρομάζουμε στ’ αλήθεια.

Οι εργατικές κατακτήσεις που συνδέθηκαν με τη Πρωτομαγιά βρίσκονται σήμερα κάτω από τον οδοστρωτήρα της χρεοκοπημένης πολιτικής του μνημονίου. Κι εμείς αντί να παλεύουμε ξανά για τα εργατικά μας δικαιώματα, κρυβόμαστε ως συνήθως στο καβούκι του μίζερου μικροκαταναλωτισμού μας.

Έχουμε ξεχάσει ότι οι εργατικές κατακτήσεις του παρελθόντος που σήμερα ισοπεδώνονται, θεμελιώθηκαν στο αίμα των εργατών του Σικάγο του 1886, των εργατών της Θεσσαλονίκης του 1936, των εκτελεσμένων της κατοχικής Πρωτομαγιάς του 1944. Και παρακολουθούμε τις εξελίξεις ως θεατές από τα ξεπουλημένα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων.

Ας είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει κάτι να πανηγυρίσουμε σήμερα στη Πρωτομαγιά. Εκτός αν βάλουμε τα θεμέλια για μια καινούρια αρχή. Εκτός αν πετάξουμε στη θάλασσα τους απατεώνες εργατοπατέρες. Εκτός αν δώσουμε ξανά τις πολιτικές μάχες για τη κοινωνική δικαιοσύνη.

Τιμή στους νεκρούς της εργατικής τάξης.

Η Πρωτομαγιά δεν είναι πανηγύρι!