Πρώτα η καλή είδηση. Μετά από 31 μέρες απεργίας πείνας, ο Νίκος Ρωμανός κέρδισε το αυτονόητο (ναι, και τα αυτονόητα μόνο με αγώνα διεκδικούνται…): να σπουδάσει, παίρνοντας τις άδειες που προβλέπονται για κρατούμενους που εισάγονται στα ΤΕΙ και ΑΕΙ. Μια νίκη σε έναν αγώνα που δείχνει τον δρόμο της νίκης (θυμίζοντας και την απεργία πείνας των Σύριων προσφύγων που δεν τους στήριξε ένα τέτοιο δυνατό κίνημα), ο οποίος απαιτεί αποφασιστικότητα και συνέπεια λόγου και πράξης, σαν αυτή που έδειξε ο αναρχικός αγωνιστής κατά του συστήματος Νίκος Ρωμανός. Και με ένα κίνημα αλληλεγγύης που η καρδιά του ήταν ένας εξίσου αποφασιστικός και συνεπής αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος. Με μια θύελλα καταλήψεων, συγκρουσιακών διαδηλώσεων, δυναμικών επιθέσεων, εκατοντάδων πανό και κειμένων, βουλή και κυβέρνηση αναγκάστηκαν να ψηφίσουν ομόφωνα (sic!) τη σχετική τροπολογία που δίνει στον Νίκο (και σε κάθε επόμενο κρατούμενο) μια ανάσα ελευθερίας. Μέρος στον αγώνα πήρε και η γειτονιά μας: πρώτα από όλα με την κατάληψη του δημαρχείου αλλά και με τις σχετικές παρεμβάσεις της Στρούγκας (πανό, μοίρασμα κειμένου).
Μακάρι να είχαμε μόνο τέτοια χαμπέρια, δυστυχώς όμως ασχολούμαστε αναγκαστικά και πάλι μ’ ένα σωρό δυσάρεστα. Τα –και λόγω των κλιματικών αλλαγών– όλο και πιο έντονα καιρικά φαινόμενα πλημμύρισαν την μισή Ελλάδα και την Αγ. Μαρίνα στην περιοχή μας. Δεν είναι η πρώτη φορά, και όπως και τις προηγούμενες, δήμος και περιφέρεια μόνο θερμά λόγια και όχι έργα έχουν γι’ αυτούς που έχασαν και τα λίγα που είχαν. Το σχετικό ρεπορτάζ μας δημοσιεύεται στο πρωτοσέλιδο. Εδώ βρίσκεται και η απάντηση μας στα σχέδια του δήμου να καταστρέψει έναν από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους στη περιοχή, την αγαπημένη μας Στρούγκα, η οποία όχι μόνο εκδίδει την εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας, αλλά προσπαθεί να παρέμβει σε πολλά ζητήματα, πάντα από τη σκοπιά των καταπιεσμένων. Αυτό μάλλον ενοχλεί όχι μόνο τους κάθε είδους δεξιούς, αλλά και μια αριστερή δημοτική αρχή που την θέλει πιο ενσωματωμένη και στα μέτρα της.
Το θέμα των ελεύθερων χώρων με μια πιο γενική ματιά το προσεγγίζουμε σε άλλο ρεπορτάζ στην τέταρτη σελίδα. Κι εδώ τα νέα δεν είναι τόσο καλά, όπως και με το θέμα της εργασιακής ελευθερίας και του «εθελοντισμού», που θα το βρείτε εκτάκτως στη σελίδα 2 αυτού του Χαμπεριού, που κατά τα άλλα, για να κλείσουμε με κάτι ευχάριστο, με αυτή την έκδοση γιορτάζει το δέκατο φύλλο του. Νομίζουμε ότι πλέον το γνωρίζετε, ελπίζουμε ότι στην πλειοψηφία σας το αγαπάτε και περιμένουμε να παρέμβετε στέλνοντας μας τα δικά σας χαμπέρια και σχόλια πάνω σε αυτά που συμβαίνουν στην γειτονιά μας…
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο φύλλο 10 της εφημερίδας “Το Χαμπέρι”, Δεκέμβρης 2014