Στο παιδικό εργαστήρι της προηγούμενης Κυριακής γνωρίσαμε ένα ιδιαίτερο παιδί. Ένα παιδί που ξεπερνάει τους φόβους και τα εμπόδια που βρίσκει στο δρόμο του και καταφέρνει να πραγματοποιήσει τα όνειρα του με τη δύναμη της θέλησης .

Μήπως ξέρουμε όλοι ένα τέτοιο παιδί ; Ένα παιδί που ίσως να μην έχει όλες του τις αισθήσεις ή να έχει κάποια  σωματική ή πνευματική αναπηρία; Kαι τι είναι αυτή η αναπηρία;

Μήπως έχουμε όλοι λίγη; Κι αν έχουμε, πειράζει τόσο πολύ τελοσπάντων; Αυτός που δεν έχει μάτια, αν θέλει να αγαπάει έχει ολόκληρη την καρδιά του για να το κάνει. Κάποιος μπορεί να έχει μια αναπηρία στα πόδια του… Δε μπορεί να ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο; Να πάει παντού; Σε όλες τις χώρες; Αρκεί να το θέλει. Κάποιος άλλος που μπορεί να έχει μια δυσκολία στα χέρια του… Δε μπορεί να γίνει μια μεγάλη αγκαλιά για κάποια άλλα χέρια που είναι αδειανά και δεν έχουν να αγκαλιάσουν κάποιον; Κάποιος που δεν μπορεί να ακούσει, μπορεί να γράψει την πιο όμορφη μουσική. Αναπηρία, λοιπόν, μήπως όχι να μη μπορώ αλλά μήπως γιατί δε θέλω; Γιατί να μη μπορώ; Aφού θέλω…γιατί να μη θέλω; Αφού μπορώ!

Όλοι μας έχουμε ιδιαιτερότητες, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που μας κάνει πιο αδύναμους ή πιο δυνατούς από τους υπόλοιπους. Αυτό είναι που μας κάνει μοναδικούς! Oι πραγματικές μας δυνάμεις είναι κρυμμένες μέσα μας. Και όσο για την πιο δυνατή από όλες; Aυτή είναι η δύναμη της θέλησης. Γιατί με αυτή μπορούμε να κάνουμε δυνατό το φαινομενικά ακατόρθωτο! Μ’αυτή τη δύναμη για βοηθό κάναμε και μεις ένα ταξίδι στο χορό των αισθήσεων, γευτήκαμε, αγγίξαμε, αφουγκραστήκαμε, ανοίξαμε διάπλατα τα μάτια μας και νιώσαμε λίγο πιο …μοναδικοί!